tanrı düşüncesi ve peşi sıra gelen semavi dinler, bu dinlerin ideolojileri, mesihleri, peygamberleri, papaları, rahipleri her geçen gün ölüyor.
felsefenin açtığı yoldan, bir tırpanla skolastik ve dahi dogmatik düşünceleri yıkan bilim, her seferinde tanrıya bir darbe daha indiriyor.
gezegenler yıldızlar evren, her geçen gün bize biraz daha kendini açıyor.
tüm bu teolojik safsata tarihin karanlık sayfalarına gömülüyor, ve biz
buna canlı şahit oluyoruz.
tyler yanılıyor, biz büyük buhranı ya da savaşı görmedik, ama biz tanrının öldüğünü gören nesil olarak hiç de sıradan değiliz.
edit: adam o kadar düşünmekten aciz ki ''olmayan tanrı nasıl ölüyor'' diyor.
tanrının bir sembol olarak kullanıldığının farkında bile değil bu entryide.
