tanrı sevdiği kullarına bu dünyada zorluklar yaşatır önermesine inanırsak pek de kötü bir şey değildir. tabi bu dünya için. öbür tarafı bilemem. görmedim henüz.
her zaman üstü kader kavramıyla örtülen olgu.
insanın ba$ına bir şey geldiğinde ve ya küçük bir kız çocuğu tecavüzü uğrayıp öldürüldüğünde buna kader deniliyor ve ne kadar olaylara yüzeysel yakla$ılıyor anlamakta güçlük çekiyorum.daha 5 yaşında ki bir çocuğun kaderi nedir ki ? ve ya ne günah işleyebilir ki bunları ya$amasına sebeb olmak için..
insanın yaşadığı sıkıntıların, Allah'ın kullarını sevip sevmemesi ile değil, tekamül ve yaşanan herşeye rağmen hayat gemisinin nihai hedefe ulaştırılması ile ilgisi olduğundan; aslında olmayan insandır.
hayattaki herşey (ki bu herşey, hakikaten herşeyi kapsayan bir herşeydir) insanlar içindir. ki; bunu bi kere, daha bedenlenmeden önce zaten kabul etmişiz.
ayrıca eza, cefa gibi kavramlar çoğu zaman bizim yapıştırdığımız (son derece) nesnel etiketlerdir.
o an itibarı ile; bizim hayır gördüğümüz birçok şeyde şer, şer gördüğümüz birçok şeyde ise aslında bizler için hayır vardır. biz bunu kısıtlı algımızla özellikle o an için anlayamayız, o kadar.
kıyas kabul etmese de, mikronun da mikrosu düzeyde bir yaklaşım yaparsak, nasıl ki (akıl sağlığı yerinde) bir anne/baba'nın çocuğunu sevmemesi sözkonusu olamazsa, Allah'ın da bir insanı sevmemesi sözkonusu olamaz, diye düşünüyorum.
çok bi başöğretmen (ya da baş imam) edasıyla yazılmış görünse de, işbu entry; 40 yıla yaklaşmış bir yaşamdan çok pis spoiler içermektedir.
" allah sevdiği kullarını sınarmış " diye öğretilen olgulan mütevelli kişinin hiç bir olumsuz durumda allah beni sevmiyor diye düşünmemesi gerekmektedir. başa gelen her durumda bu olguyu akla getiren kişinin ben allahın sevgili kuluyum diye ortalarda dolaşması da kuvvetle muthemeldir.
gereksiz bir düşüncedir, şüphesiz ki tanrı yarattığı bütün kullarını sever ve ayrım yapmaz. he şöyle bi durum var ortada, sen yapılması gereken kurallara uymuyorsan başındanda cenabetlik, efendime söyleyeyim binbir türlü musibet eksik olmaz.
annesini, babasını, evladını, kardeşini: sevdiğini trafik kazasında kaybeden kul,
veya evladı gözlerinin önünde boğulan ana-baba olmak,
ya da bebeğine tecavüz edilen, evladı kanserden
veya afrika'da açlıktan ölen çocuğun annesi olmaktır.
edit: ''bunu nasıl yazdın'' diye mesaj atan arkadaş:
tanrı bu kişileri sevseydi böyle cezalandırır mıydı?
siz ondan uzaklaştıkça oda sizden uzaklaşır. fakat yarattığı kulları sevmiyor düşüncesi geri kafalılıktır. lütfen sen taş değilsin insan olarak yaratıldın o seni yaratmadan tercih etti ve sevdi seni. sende bakış açını düzelt ve gerçeği gör..
