nietzsche' nin aforizmalar adlı kitabında geçen bir cümle. kişinin kendine fazlaca güvendiği zamanlarda hak verebileceği bi düşünce. herkese iyi gelmez çok sık tanrıyı öldürmeyi düşünmek sağlığa zararlıdır. *
tanrı ile ilgili kurulan cümlelerin, söylenen sözlerin hepsi sembolik anlam taşırlar.
çoğu zaman da kuru bir muğalatadan öteye geçmemektedirler - hakiki anlamlar kastedilirse. tımarhane kaçkını almanın dediği de aynen - tabi ki üstteki bağlamda değerlendirirsek . bizim kurduğumuz cümlelerin tanrı ve ya herhangibir ilahi varlığın objektif varlığına nasıl bir etkisi olabilir ki? kozmolojik ve yaontolojik argümanın doğru ya a yanlış olması, tanrının varlığı ya da yokluğunu etkilemez; demi??
tanrıyı öldürmek hakta, pakistanlı düşünür fazlürrahmanın, "eğer bir tanrı varlığıyla, ferdin hayatına ahlaki normlar koyamıyorsa, o tanrı yoktur.. hatta ölmek o tanrı için daha iyidir" sözlerini de bu bakımdan değerlendire biliriz. zira burda tanrının fiilinden daha çok, insanın o değerlerden bir şeyler alması öne çıkarılıyor. tanrının ölümünü de birey olarak gerçekleştirmeye vurgu yapıyor. zira tanrının bireysel olarak ölümünü ilan etmek, semboliklikten te ötededir ve tragedyadır(trajedi). tanrının tragedyası.
insanoğlu için bir dönüm noktası olacaktır. ne zaman ki kendi yarattığı mitlere ve tanrılara inanmayı bıraktıkları an, işte o an, kendilerini bulacaklar. onların aslında bu doğaya, evrene ait olduklarını anlayacaklar. o aidiyet için kibirli bir yaratıcıya her gün minnet duymaya gerek olmadığını, kendilerinin de bu evrenin bir parçası olduğunu anlayacaklar.
bu insan oğlu ne kadar da ukala. daha dnanın şifresini çözemeyen yaratıklar olarak dna gibi binlerce mucizeyi yaratanı öldürmeye kalkıyoruz. güldürmeyin beni.
