önce, hiç ortada yokken çıkar var der. sonra, başkasından duyar kendi de inanır. hatta, bununla da yetinmez bir de korkar, önünde secde eder af diler.
bu aynen şuna benzer;
- memet çavuş! askerlik 2 ay kısalıyormuş...
- hadi ya! biz çok dinledik bu masalları, ahmet onbaşı!
- öyle deme bak! harbiden, komutanlar konuşurken duydum.
- inanma olum böyle şeylere... gazdır, gaz...
3 gün sonra,
- ahmet onbaşım! askerlik kısalıyormuş...
- her duyduğuna inanma oğlum! palavradır o...
- öyle deme onbaşım! yazıcı, komutana gelen yazıyı okumuş...
- valla de!
- valla lan! iki gözüm önüme aksın ki bak!
- yırttık oolum! yırttık!..
yüzyıllar önce hem düzeni sağlamak, kötülükler yapıldığı takdirde insanların gözlerini korkutmak hem de bu düzeni sağlarken insanları manevi yönden de rahatlatmak için dört beş kafadar adamın yuvarlak bir masada bütün gece düşündükten sonra tanrı diye bir kavramı ortaya attığını düşünen insanların ilk sözleridir.
