geçmişte tanrı hakkında yazılmış eleştiri şiirleridir. yazarları tanrı nın varlığını kabul eder fakat dünyanın durumuna bağlı olarak tutumundan hoşnut değillerdir. hayyam dörtlüklerinden bazıları buna örnektir. ben mendoza nın yazdığı acı çekene saygı şiirini örnek olarak vermek istedim.
aci çekene saygi
tanrıyla aynı fikirde değilim
intihar edenlerin
cehenneme gideceği konusunda
kainatın yaratılışına
katılmaktan bıktığımda ruhum
intihar edeceğim bende
denenmemiş bir yolla
ben ateist değilim, babasıymış gibi
tanrıya küsen bir çocuğum
eğer tanrı intihar edenleri ve nietzscheyi
cehenneme gönderirse
cehennemde yanmayı tercih ederim bende
tanrının hayal gücünü beğenmiyorum
ben tanrı olsam
peygamberler göndermez
direk konuşurdum insanlarla
ben tanrı olsam intihar ederdim
insanlarla birlikte
acı çekmeyi öğrenemediğim için
cennette huriler varmış, kara gözlü
içkinin de ordaymış en güzeli
desene biz çoktan cennetlik olmuşuz
bak bir yanda şarap, bir yanda sevgili.
(bkz: ömer hayyam)
şathiye denir. altındaki tanrı övgüsünü ve tasavvufu anlayabilmek incelik ve edebi zeka ister. eleştirirken tanrının özelliklerini ve yaptıklarını anlatmaktadır.
