iman etmeyi, metallica konserinde kafa sallamak zanneden şuursuzlar için bir şey ifade etmeyen önermedir. inanmak, bilet alıp konsere gitmek değildir, gönül işidir, ruhani bir eylemdir. evvela gönül işidir. bırakınız inana inansın, inanmayan inanmasın. ama inanamayanlar yanacak olum bu kesin. *
dindarların son savunmasıdır. her türlü konferans ve sempozyumda görülmüştür, sadece kendilerine güldürürler. bazı sitelerde bu tartışmaların yazılı ve video lu kayıtları vardır izleyip eğlenebilirsiniz.
eğer siz 'ama ya varsa' iddiasını atabiliyorsanız bizde 'ama ya kızmazsa' iddiasını aynı geçerlilikte atabiliriz.
tanrı nın ne yapacağını kimse bilemez diyorsunuz sonra tanrı kesinlikle ateistleri cehenneme atacak diyorsunuz. çelişki? ego?
göreceli bir önermedir. açıklaması zannımca şudur, olduğuna inandığı tanrıya iman ve onun gönderdiği peygambere şehadet etmiş bir insan, ödevini bitirmiş bir çocuk gibi gece rahat uyuyabilir. o üzerine düşen görevi en iyi şekilde yaptığına inandığı için, içi rahattır ve hayattan keyif alır. ruhu sakindir ve huzurludur. ayrıca insanın aciz olmasından dolayı daima ihtiyaçları vardır. doğduğunda süt içmesi gerekmesi, çocukken düştüğünde birinin kaldırması gerekmesi, büyürken ailesinin ona bakması gibi, kendinden daha güçlü bir varlığın olduğuna inanmak ve sırtını ona yaslamak,en azından ihtiyacı olduğu zamanlarda da olsa ondan yardım isteyebilmek istemektedir. bu sebepten tanrıya inanır ve onun istediklerini yaparak, içini rahatlatır. fakat inanmayan insan için durum farklıdır. ruhu huzursuz ve çalkantılıdır. kendi acizdir, fakat bunu kabul etmek istemez. bundandırki hayatta hep arayış içerisindedir. bakınız hayatta intihar edenlerin çoğu inançsız kişilerdir. tanrı olsada (haşa) olmasada, inananlara katkısı büyüktür. fakat inanmak yada inanmamak kulların elindedir...
Ya varsa ? varsa sizde göbek atarsınız. inanan birisi olarak kimseye böyle bir laf edilmesi taraftarı değilim. inanmak isteyen inanır ve varsada ne olacağını yine Tanrı bilir.
var olduğundan değil, ya varsa korkumdan inanıyorum demektir kısaca.
yerdüzlüğü ne zeuslar gördü yıldırımlar fırlatan, ne tanrı krallar geldi geçti nilin yanından piramitlere doğru, vişnalar raksetti indus vadisinde. var mı onlara inanan hala. sende 5 dakika dinsiz düşün, ya varsa diye taptığın; taptırıldığın 5 milyarlık zamanda 1400 yıllık bir göz kırpış. bugün yarın o da geçecek bu topraklardan, kırma kimseyi, kırdırma kendini.
insanları sevdim; yaradandan ötürü değil, kendilerinden ötürü. benim gibi kırılgan, umut dolu, duygusal, yıpranmış, kendi varoluşunun şaşkınlığında oldukları için sevdim. iyi bir insan olmaya çalıştım, en büyük kötülükleri hep kendime yaptım. senin efendi tanrın beni; samimi davrandım samimi oldum inanmıyordum, inanamıyordum varlığına diye; sırf ona yoksun dedim diye beni cezalandırıp, seni; sen her türlü itliği puştluğu yaparken sırf "ya varsa" diye korkundan ama bak inandığından değil varsa korkundan tüm samimiyetsizliğinle "ya varsa lan, zaten bir sürü de itlik puştluk yaptık aman sakata gelmeyelim" diye sadece inandığın için rahat ettirecekse;
senle de; senin gibi olan ile de allah/zeus/god/elohim/osiris/buda her ne tanrıya inanıyorsan onunla da aynı yerde olmayayım.
tanri var ve inaniyoruz, ne mutlu bize = sonsuz kazancli ciktik
tanri yok ve inanmi$iz,= zarardayiz.
tanri var ve inanmami$iz = sonsuz yedik naneyi.
tanri yok ve inanmami$iz superiz = kardayiz.
varsa da bir şey kaybetmeyiz diyerek cevaplanacak cümle.
inananlar sanki diğer tarafa elde avuçta ne varsa götürecek, inanmayanlar ise kapıda kontrolden geçecek. tabi inananların çoğu* cennetten yer kapattılar ya, evlerini taşıyacaklar.****
yanlış bir önerme, hatta tam aksi doğru olan önermedir.
tanrı yoksa, siz yaşamış ve yaşamakta olduğunuz yaşamda davranışlarınızı o'na göre şekillendirdiğiniz için, geçmiş ve geri gelmeyecek olan birçok arzunuzu gerçekleştirememişliğiniz doğrultusunda çok şey kaybetmiş olacaksınız.
tanrı varsa ise, biz, zaten hiç sahip olmadığımız, hiç sahip olmayı istemediğimiz bir şeyi kaybetmiş olacak değiliz. kazanmamış da olmayacağız, çünkü hiç istemedik. istemedik biz.
yanacağımı bile bile benim kişiliğimi böyle yarattıysa zaten ben yanmak için doğmuşum, yanmak için öleceğim. değişerek onursuzlaşacağıma, kendimi yaşar, hayatıma anlam katarım.
başkası olmaya çalışırken kendi kişiliğimi de öldürmem.
allah varsa eğer, yanmak zaten ona sarılmaktır. hiç sorun değil.
encepahalus vaginismus olan insanımsı tarafından yapılan önerme olmalı "tanrı yoksa biz bir şey kaybetmeyiz ama ya varsa?" zırvalaması.
tanrı var veya yok. fakat, biz insan mıyız, değil miyiz? nefes almayı yaşamak mı sanıyoruz ve buna göre mi yaşıyoruz?
inkar ettiğimiz tanrı tarafından yaratılan cehennemi insanlara yaşatıyoruz ve biz yaşiyoruz mu?
veya inandığımız ve o'na ulaşmak için doğru yolu aradığımızda, yaratan ile buluştuğumuz an, o'na layık olacak kul muyuz? cennetini hak edecek miyiz?
bize tecavüz ederler iken "vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla" diye yaptığımız savunma bir anlam ifade etmiyor. tecavüzcülerimiz, bizim ruhumuza sahip olmak istemiyor ki, sadece zikmek ve geçmek istiyor.
