Başlığın tamamı şu şekildedir : Tanrı'ya ağlamak, Tanrı ile ağlamak, Tanrı'yıda ağlatmak.
Evet duygulandım. Artık çocukluk mu piçlik mi ne derseniz deyin.
Bazen kendinizi çok yalnız hissedersiniz. Duygularınız yoğun baskı altındadır. Nefes almakta güçlük çekersiniz. Kalabalıklar gözünüzün önünden kaybolup gider. Tek başınasınızdır. güneş hiç doğmayacak gibi gelir, yıldızlar bulutların arkasına saklanmıştır, ilkbahar hiç gelmez, çiçekler açmaz, göz yaşlarınız yüreğinize akar.
Sanki hayat sizi ağırlaştırılmış müebbetle mahkum etmiş, yaşam alanınız tek kişilik hücreye dönmüş, volta atar gibi yaşıyorsunuzdur.
Anneniz, babanız, kardeşiniz, sevgiliniz, dostlarınız anlamsızlaşır. öyle yalnız hissedersiniz ki çekip gitmek istersiniz. her gidişiniz de biraz daha yalnızlaşırsınız.
Bazen kendinizi çok yalnız hissedersiniz. keşke hiç büyümeseydim, hep çocuk kalsaydım dersiniz. o çocuğun özlemi hiç bitmez, o çocuğun hasreti hiç dinmez. büyüyenin içinizde ki çocuk olduğunu anlarsınız...
işte bütün bu yalnızlık, kimsesizlik hissi sizi derin kederlere boğar. kalbi hüzünlendirir ve gözlerinizin kapısını çalar.
Duygulanırsınız işte ama erkeksinizdir ağlayamazsınız, erkek adam ağlamaz ya hani. bahane bulursunuz, geçiştirirsiniz ama duygular o kadar yoğundur ki kimseyi dinlemez ve gözlerinizin kapısı açılır. Göz yaşlarınız tane tane düşmeye başlar. silmeye çalışırsınız...
Artık ağlamanın vakti gelmiştir. Öyle bir ağlarsınız ki hıçkıra hıçkıra eşek gibi anırarak kimseden utanmazsınız. Öyle bir ağlarsınız ki tanrı buna dayanamaz. yağmurlar size eşlik eder. göz yaşlarınız tanrı'nın göz yaşlarıyla karışır...
