"adamın biri herzaman yaptığı gibi saç ve sakal traşı olmak için berbere gider. Onunla ilgilenen berberle güzel bir sohbete başlarlar.
değişik konular üzerine konuşurlar. zamanla Allah ile ilgili konu açılır.
berber der ki : "ben senin söylediğin gibi Allah'ın varlığına inanmıyorum."
adam : " peki neden böyle diyorsun?"
berber: " bunu açıklamak çok kolay. bunu görmek için dışarıya çık bak. bana söylermisin, eğer Allah var olsaydı, bu kadar çok sorunlu, sıkıntılı, hasta insan olur muydu, terk edilmiş çocuklar olur muydu?
Allah olsaydı kimse kimseye acı çektirmez, birbirini üzmezdi.
Allah olsaydı, bunların olacağına izin vereceğini sanmıyorum..."
adam bir an durdu ve düşündü , ama gereksiz bir tartışmaya girmek istemediği için cevap vermedi.
berber işini bitirdikten sonra adam dışarıya çıktı. tam o sırada caddede uzun saclı ve sakallı bir adam gördü. adam o kadar dağınık göründüğüne göre belli ki traş olmayalı uzun zaman geçmişti.
adam berberin dükkanına geri döndü.
adam:" Biliyor musun ne var, bence berber diye bir şey yok."
berber:"Bu nasıl olabilir ki? ben buradayım ve bir berberim."
adam:" Hayır, yok. Çünkü olsaydı, caddede yürüyen uzun saçlı ve sakallı adamlar olmazdı."
berber:" O insanlar bana gelmiyorsa ben ne yapabilirim ki."
Adam:"Kesinlikle doğru! Püf noktası bu! Allah var, ama insanlar ona gitmiyorsa, bu gitmeyenlerin tercihi. işte dünyada bu kadar cok acı ve keder olmasının nedeni!"
iyi ve adil olduğu kabul edilen sonsuz kuvvetli bir varlığın "kötülük" denen şeyi yaratabilmesindeki paradokstan bahsedilir aslında burada. en basit olarak, benim içimde "kötülük" diye bir kavram varsa, bunun sorumlusu dahi allah'tır, eğer beni yarattıysa. zaten tek başına "iyilik" dolu bir tanrı "her şeye gücü yeten" sıfatıyla da çelişir. içinde iyilik ve kötülük olan bir dünyayı yaratamaz da. ki bu da aczdir.
allah'ı tanımlayan her sıfat onu sınırlandırdığından, "her şeye gücü yeten" sıfatıyla hemen her tanım çelişmektedir basit olarak.
mesela eğer "adil" diyorsak, demek ki kendiyle çelişmeden adil olmayan bir icraatta bulunamaz. bu da aczdir. yani ya her şeye gücü yetmez, ya adil değildir.
edit:
bir de adil olmak iddiasında bir yaratıcı adaletin tanımını kime göre yapmaktadır? böyle bir sorun da var ortada. kendisinden üst bir makam olmayan bir varlık neye göre adil olabilir?
hançerlioğlu'nun (orhan) felsefe sözlüğü'nde agnostiklere refere ederek ileri sürdüğü yanılsamadır. sorun aslında aristo'dan beri çözülmüştür lakin insanlar okumadan ve bilgi sahibi olmadan fikir ürettikleri için bu tür düşünsel patinajlara yakalanmaları da gayet normaldir. Başlığı daha derli toplu olarak bazı düşünce insanları (örneğin Orhan Hançerlioğlu) şöyle ifade etmişlerdir.
Şayet tanrı kötülükleri bilerek yaratıyorsa, bu kötüdür ve kötü olan şey tanrı olamaz. yok eğer kötülükleri engellemek isteyip engelleyemiyorsa acizdir, yine tanrı olamaz.
şüphesiz kavramsal olarak tartışılacak upuzun bir iyilik-kötülük tartışması vardır ki Eflatun ve öğrencileri (Devlet kitabında) bunu uzun uzun yaparlar.
Soru şudur: kötülüğü yaratmak mı kötülüktür, yoksa onu bizzat uygulamak mı? bir de örnek vardır: Ateşin yaratılması kötülük müdür? dengesiz, salak yahut art niyetli birinin ormanı yakmasıyla ortaya çıkan tabloda suçu ateşe atmak mantıklı mıdır? Aynı öznenin yerine suyu da koyabiliriz.. su kötü müdür? Dere kenarına ev yapıp, evi selde giden insanın 'su en büyük kötülüktür' demesi normal midir?
Eflatun kötülüğün yahut kötü şeylerin yaratılmasının iyiye ulaşmak için bir kaçınılmaz şart olduğunu söyler. ona göre kötülüğün yaratılması değil uygulanması kötüdür. bunun da tanrı ile ilgisi yoktur...
daha fazla felsefe dersi moduna girmenin anlamı da yoktur...
şimdi bu iddianın gelişi güzel aymazca ve hoyratça ortaya atılmış bir iddia olduğunu ıspatlayan bir kaç kelamda bulunacağım.
tanrı sadece iyigüzel ve estetik olan herşeyin temsilcisi midir?
inanılan veya eleştirilmeye çalışılan şey islamiyetse eğer; ilgili dinin kutsal kitabı kuran-ı kerim'de açık ve net bir şekilde bu dinin ilahı olan allah kendinden şöyle bahsediyor:
alemlerin rabbi...
bu sanmayın ki sadece cisimleri yaptı bıraktı. iyilik ve kötülük gibi manevi yani elle tutulmayan gözle görülmeyen şeyleri de yarattı. yani islamiyet inancına göre "yok etmeliydi" şeklinde iddia edilen kötülüğü de zaten allah yarattı.
yine ilgili inancın kutsal kitabının muhtelif bölümlerinde ısrarla ve inatla allah'ın en sevgili kulları olan insanı allah'ın iradeyle yarattığından bahsediliyor. eğer iyilik ve kötülük; güzel ve çirkin; aydınlık ve karanlık gibi kavramların zıtlıklarından herhangi biri olmasaydı zaten bu konulara dair zıtlıklar olmayacak dolayısıyla arasında seçim yapılması gereken seçenekler de olmayacaktı. seçenek olmadan insan iradesini hiç bir manası olmadığını hepimiz anlayabilecek kapasitedeyiz. buna paralel olarak da ilgili inancın öngördüğü şey iyi ve kötü olmalı buna bağlı olarak da iyi ve kötünün ne olduğuna insan kendi hür iradesiyle karar vermeli.
benim anlatacaklarım bu kadar sayın sözlük bey.
burdan anneme babama kardeşime ve tüm karşıyakalılara selam eder hepsinin gözlerinden öperim.
tanrı bizi yarattıysa da özgür bıraktı, ne yaparsak yapalım karışmayacaktı, cezası ve sefası öldükten sonra görülecekti. bazılarının demesi gibi "madem bu kadar büyük bir güç ben ona nasıl karşı gelebiliyorum?" diyebilirsinlakin o seni özgür bıraktığı için karşı gelebiliyor günah işleyebiliyorsun yoksa istediği gibi her olaya müdahale etseydi dünya bu durumda olmazdı. tabii lakin sorulabilecek tek soru kimseden adam gibi yanıtını alamadığım; " neden şeytanı o an yok etmedi, cezalandırmadı?"
