bazı gerçeklerin nasıl kesinlik kazandırılıp insan önüne konduğu konusunda meraktan çatlatacak gibi olan tespittir.
eldeki bilgilerle kimi fikirlere ulaşılması mümkündür, ancak insan duyularının ve aklının yetersizliğinin söz konusu olduğu şartlarda ne kadar kesin kanıya varılabilir, muallaktır. sürekli şu, bu hakkındaki gerçekler diye dile getirilen unsurların aslında en basit, en kolay varsayımlar olduklarından sık sık karşımıza çıktığı düşünülmelidir. madem varsayımların her biri gerçek sıfatıyla nitelendiriliyor, gerçek şudur: insan yaratılmadan evvel meleklerin katında başıboş ruhlar halinde barınıyorlardı. Tat almaktan, yürüyebilmekten aciz, içkinin, sigaranın, karşı cinsin verdiği zevkten noksan, görmek, gezmek, konuşmak gibi keyiflerden uzak şekilde yaşam sürüyordu. yaratıcı, bu insan ruhunu bir bedenle örttü topraktan yarattığı. yetersizliğini bir kadınla tamamladı üremek konusunda. ve her ruhu bir bir yarattı tarihten bugüne, hala da yaratıyor ta ki son gün gelip de dünyanın biteceği ana dek. ve anlaşılacağı üzere, ibadetler, dualar aslında bir tapınma değil,minnettir yaratıcıya. şükranını sunanlar, yaratıcının bu eşsiz lütfu karşısında bir mütevazi minnet duyanlar haklarının fazlasını cennetten alacaktır. bir teşekkürü fazla görenlerse cehennemde hak ettiklerini bulacaktır.
Allah insanı onun için yaratmadı fakat bazı kendini bilmez şahısların istediğin şey sadece zevk almak için yaratmış olsaydı zina islamda suç olmazdı.
(bkz: bilmeden sallayıp sıkmak)
gerçek falan değildir, gerçek bu kadar kolay ağza alınabilecek bir kavram da değildir.
insan organizmasını yaratabilecek kadar güçlü bir varlıkta nasıl ego gibi bir kavram olabilir ki? ya tanrıyı bilmiyorsunuz, ya egoyu, ya da tatmini!
eleştirken, daha doğrusu bok atarken azıcık durup düşünmek gerek. bir anatomi atlası açıp yaradılanın ne olduğuna bakın, yaratanı tahayyül bile edemezsiniz, ben edemiyorum.
küçük yaştan itibaren düşünülen geyiği yapılan sorulardan biridir. her zaman allah'ın canının sıkılıp tıpkı "age of empires" oyunu gibi reality show tadında insanları yaratması olarak düşünmüşümdür. kaderleri belli, yapacakları belli, her şeyleri belli ama niye yaşadıkları belirsiz insanların olduğu garip bir dünyayı ancak buna benzetebilirim. aynen age of empires köylüleri gibi kaderleri önceden yazılı olduğu için, yaşamları "yaparım", "tamam", "işçi" gibi repliklerden ibaret olan insanlar.
bugüne gelirsek yine insanların niçin yaratıldığını allahtan başka bilen yok mutlaka bir sebebi vardır ama bu sebebi bilmememek gerçekten insanın aklına türlü türlü şeyleri getirmektedir. sonuçta allah bir akıl verdiyse bu şeyleri düşünmekten doğal olan da yoktur. insan sevdiği hakkında uzun uzadıya düşünür. ben bu noktada düşünmenin bir sıkıntı yaratacağını düşünmüyorum. sonuçta sorgulamadıktan sonra zaten insan olmanın bir anlamı yok. ve allahın yarattığı, aklı olan insanın yapabileceği en büyük ihanet de budur. sonuç olarak zevk için mi yarattı bilmiyorum, kimse bilmiyor. ancak sebep ne olursa olsun her şeyi stres yapan, çok sık ağlayan vs ben bile bu durumdan oldukça mutluyum. neden ne olursa olsun sonuç gayet güzel. iyi ki yaratılmışız her ne şekilde ve ne amaçla olursa olsun.
