Tanrıyı tanrı yapan olaydır. hiçbir ihtiyacı yok denilse de, ihtiyacıdır. kullanılmayan, sonsuz boşlukta bir sonsuz gücün hiçbir anlamı yoktur. Yaratan olmak için, yaratmak gerekir.
Biz bir şeyi yaparken lüzum hisseder öyle yaparız. Böyle bir düşünce saplantısıyla, Allahi da kendimize kıyas ederek öyle yapacağını zannediyoruz. Hâlbuki düşünmeliyiz ki; Allah birer eksiklik ve noksanlık olan bu türlü şeylerden uzaktir.
Bir seyi yaparken gerek aramak insan da vardir.
simdi bi duzenek kuralim. 2 tane yolumuz olsun, biri yukari meyilli ve kaygan, cikmasi cok zor. bu yolun sonuna da kokusunun gelmeyecegi sekilde bi seker yerlestirelim. bu dindeki sevap yoluna benziyor, zor ama sonunda odul var.
Diger yol da kaygan ama asagi meyilli olsun, bunun sonu da yine kokusu gelmeyecek sekilde konulmus bir kutu hidroklorik aside ciksin. bu da cehennemi temsil ediyor, ulasmasi basit ama sonu kötü.
simdi ben bu duzenege bir avuc karinca biraksam, bunlar her iki sonuctan da haberi olmayacagi, olsa bile duyulariyla algilayamayacaklari icin kafalarina gore gidecekler. muhtemelen cogu da asagi yonde gidecek ve aside ulasacak. Onlar icin yolculuk kotu bitti. Bir kisim karinca da yukari giden yolu tamamlayip sekere ulasacak. Bunlar da sansli kullar.
Gereksiz yere enerji harcanan konular bunlar. Ben daha pragmatik olmak gerektiğini düşünüyorum. Yani iyi insan olun ve sizin düşündüğünüz gibi değilse ve Tanrı varsa o zaman en az zararla çıkarsınız. EĞER Tanrı yoksa güzel bir hayat yaşama imkanınız olur ve yokluğa gitseniz de olumsuz olmaz.
Ama kötü biri olup kötü bir hayat sürünce her türlü size giriyor ve bu akıllıca değil.
