guzel sorudur.her insanin kendine sormasi gerekir ki at gozlugunden kurtulsun.bi de buna cevap verecek kisi az bucuk tarih ve felsefe bilirse tartismalarin tadindan yinmez.
insanların yaratma özelliği bulunmadığına göre tanrı insanı yaratır diye cevaplanabilecek olan soru. dersen ki insanın yaratma özelliği vardır, bir insan yarat görelim.
"hiç kimsenin olmadığı bi ormanda ağaç düşerse ses çıkar mı" sorunsalıyla özdeş.
yani, ses çıktığını kimse gözlemleyemeyecek, kimse ses çıktığını söyleyemeyecekse o zaman gerçekten ortada bi ses olduğunu söyleyebilir miyiz şeklinde açılabilir bu soru. aynı şekilde eğer insanlar hiç olmasa "tanrı vardır" diyen kimse olmayacağından tanrı da var sayılabilir mi..
ben örnek olarak verdiğim soruya "sesin var olup olmaması insanın varlığına ve teyit etmesine bağlı değildir o yüzden ses çıkar" diye cevap veriyorum. dindar da "insan olmasa bile tanrı vardır" deyip sıyrılabilir.
ha bu arada, tanrı bana göre insan varsa da yoksa da yoktur. sorulardan birine farklı birine farklı cevap vermiş gibi duruyorum ama aslında dindar da böyle yapıyor. çünkü orman sorusu da felsefi ve dini bi soru benim bildiğim.
yani dindar ilkine (orman sorusu) insan merkezli ve felsefi açıdan yaklaşırken ikinci soruya bilimsel (en azından yaklaşım olarak) cevap veriyorken ben de ilkine bilimsel ikincisine fikirsel cevap veriyorum.
tanrı yok diye bi cevabı inanç sonucu uydurmuş olamam ya, o yüzden fikirsel dedim.
bu arada ben neyden bahsediyorum, artık yazdığım bana bile saçma gelmeye başladı. susuyorum.
tanrı, bir fikir değil, gerçektir! fikir ve düşünce; insana merkezcilik ve benlik kazandıran, bakış açılarıdır. tanrı, hiçbir gözün, fikrin ve düşüncenin içine hapsolacak hakikat değildir. evet, tanrı gerçeğini, kendi sözsel, fiilsel, işlevsel, eylemsel ve her ne menem şeyse işte, düzenlerinde görmezden gelenler var, ne yazık ki...şu realiteyi benimsememiz; sanki ıssızlığımıza ıssızlık, çaresizliğimize çaresizlik, katıyor. sanki, kumsaldan kovalarca kum taşımaya mecbur edilişimiz gözlerimizin önünde canlanıyor ve şu devasa bedenin o minicik kovalara sığamayacağını düşündürüyor bizlere. sanki, ömrümüzün bir damla su veyahut bir avuç toprak olduğunu bilmek hiddetlendiriyor bizi, kime karşı peki? herkese karşı aslında. başınızı gözlerinize çevirir kalbinizi, insafınızı, vicdanınızı köreltirsiniz, o ayrı mesele.
asla unutmayınız; yüce yaratan kurtarılacak ya da yaratılacak bir imge değildir!
olsa olsa küstah ve kibirli diller, kendi vicdanlarını küçültür, alçaltır, iğfal ederler...
insan senelerdir ugraşır, tanrıyı anlamak için nafiledir...
bu şu kadar basittir; masayı yapan insandır, masanın kalkıp insanı anlaması mümkün değildir.
insanı yaratan tanrıdır, insanın kalkıp tanrının büyüklüğünü anlaması da mümkün olmayacaktır.
kimisi buna itiraz eder;egoları çok yüksektir çünkü, kendisinden daha yüce bir varlığı kabul edemez, aklıyla ona da ulaşamaz çünkü, aklının ona ulaşamaması onun yok olduğu anlamına gelmez...
olmayan bir şey, zaten yoktur adı bile geçmez tanımalamaz da çünkü o 'yok'tur.
insan evladı ne kadar uğraşsada ona ulaşamayacaktır, çünkü insan aklının sınırları, tanrı tarafından çizilmiştir... kabul edilsede edilmesede bu böyledir *
Andolsun, Biz insanı, süzme bir çamurdan yarattık. Sonra onu bir su damlası olarak, savunması sağlam bir karar yerine yerleştirdik. Sonra o su damlasını bir alak (embriyo) olarak yarattık; ardından o alak'ı (hücre topluluğu) bir çiğnem et parçası olarak yarattık; daha sonra o çiğnem et parçasını kemik olarak yarattık; böylece kemiklere de et giydirdik; sonra bir başka yaratışla onu inşa ettik. Yaratıcıların en güzeli olan Allah, ne yücedir. (Mü'minun Suresi, 12-14)
(bkz: insan yaratigi seylerin kolesidir) sozunden cikarsak ve nietzche tanriya inanmak kolay zor olan inanmamak ve bunu secerek yasiyorum lafindan cikarimlar yaparsak insanin tanriyi yaratigi dusunulebillinir.
tanrıyı tamamen insan zekasının ve hayal gücünün ortaya çıkardıgını kabul edersek insan tanrıyı, insandan önce de tanrının oldugunu kabul edersek tanrı insanı yaratmıştır.
