Ne yapar? Diye sordurtandır. Napar amk? Tanrı sürekli korkulması gereken sevimsiz bir şey mi?
Yok her şeyde biraz tanrı varsa (herrrrr şey de biraz sen varsın. Baktığın her yerde gözlerin ide araya sıkıştıralım) her şeyi yapması mı sorun?
Allah korkusu olan insan hicbir şeyi yapmaz derseniz, o insan o korkuyu yenerse ağzınıza sıçar sizin. Çünkü o pisliği yemesinin önündeki tek engel bu korkudur. Mantık yoktur yaptığında.
iyi bir insanin önünde vicdan vardır. iyi ve kötüyü ayırma kabiliyeti vardır. Olur da kötülük yapacak olursa yaptığının ne anlama geldiğini, sonucunun ne olacağını kestirme gücü vardır.
Hırsızlık yapmaz mesela. Kendisine ait olmayan bi malin üzerinde hakki olmadığını bilir.
Saraylarda yasamaz mesela. Ülkesinin büyük kesimi açlık ve yoksulluk sınırı içinde yasarken gözüne uyku girmez.
Tanri korkum yok. Tanri inancim da yok. Bircok insanin kotu kabul ettigi seyler yaptim. Yapiyorum. Yapacagim. Bu benim varolusum. Bunu ben sectim. Fakat ben kimseye zorla bir sey yaptirmadim. Kimseyi kandirmadim. Kimseyi dolandirmadim. Şimdi size göre kötü olan benim. Fakat asıl kötü olan dinlere inanlar ve din adamlar cunku siz allah ile herkesi korkuttunuz zorla bir seyler yaptirdiniz onlari aldattiniz kandirdiniz. Ben ise sadece yapmak istedigimi yaptim. Ve bunu kimseyi rahatsiz etmeden yaptim. Sadece isteyenlerle iş yaptim. Din adanlari ise herkesin aklini çeldi.
Bir bundy nin kirik kalbi vicdan rahatlama seansina daha hos geldiniz.
Tanri inanci olan insanlarda, insana saygi tanriya olan saygilarindan dolayi verilir. Tabi ki bu inanc farkli algilanip, insana verilen saygi din mensubu olup olmamasindan gectigi icin veriliyor.
aslinda yanlis olan bir söylemdir.
toplum icerisinde yasamak ve yasatmak; yani birlikte yasamak icin gerekli olan sartlardan birisidir "insana insan oldugu icin saygi göstermek." Dini inanc ve tanri ile bagdastirilmamasi gerekendir. Insana olan degerin neden gösterilmesi gerektiginin bilinmesi, inanmasindan daha önemlidir; cünkü inanclar cabuk manupule edilebilir.
Gecmisimizde ve günümüzde de görüldügü gibi; insanlar allah korkusu olmasina ragmen birbirlerini öldürmekte, iskence etmekte, dislamakta, vb. insanlik disi yaptirimlar uygulamaktalar. Bu yüzden din ve inanc gibi meselelerin kisisel kalmasi ama insanligin toplumla iliskilendirilmesi cok önemlidir.
Tanrı korkusu olan bir insan her şeyi yapabilir. Tanrının bunu emrettiğini düşünerek - tanrı düşüncesinde asla hata yapmaz - bir çocuğu öldürebilir. Bu sanrılar bir dogmadan geleceği için kendisini bir babaanne paradoksuna sokar. Varsayımlar üzerinden konuşur.
Cehennem yok diye her şeyi yapacak olanın yapacakları cehennem var diye her şeyi yapacak olanın yapacaklarından çok daha kısıtlıdır.
tanrı korkusu inanan insanları kötülükten alıkoyar fakat bu alıkoyulan işleri insan insan olduğunun farkında olup yapmazsa daha yararlı olacaktır. şöyle örnek vereyim: öldürmek günahtır şimdi bu durumu günah olmasının dışında düşünürsek yani öldürdüğümüz kişininde bir annesi babası olduğunun,hayalleri olduğunun, bizim gibi bir insan olduğu ve bizim gibi yaşama hakkı olduğu şeklinde analitik bir düşüncede olursak inanan yada inanamayan biri olun kendinizi kötülüklerden alıkoyarsınız(diğer bir deyişle günahlardan) . ülkemizde ve çoğu islam ülkesinde ki sorun budur.hep denir ki "neden Müslüman toplumlarda çeşitli konularda bozukluklar var". çünkü benim görüşüme göre bu toplumlar sadece tanrının kurallarına uyuyorlar yani o kuralın altında yatan ana düşünceyi fark etmiyorlar. aslında o düşünceyi idrak ederseniz zaten bunlar sizin için sizi boyundurluğu altında tutan bir yük olarak değil yaşamın, insan olmanın bir temel bir ögesi olduğunu gösterir.
her ne kadar inançlı bir insan olsam da malesef ki baskıya uğrayan kişinin hataya düştüğü çok daha fazla görülmektedir. alkol yasak ise merak edilir ve bu sefer ağızla içilmez. seks bir tabuysa tecavüzün arttığı görülür. yasaklar her zaman daha çekici gelir. serbest bırakılsaydı bu kadar abartılmazdı.
