tanrı'nın yaratımlarını 'okus-pokus' gibi sihirli cümleler kullanarak gerçekleştirdiğini düşünmüyorum.
dolayısı ile,
bizlerin boyutunun dışında da olsa, bir takım araç, gereç, makina ve ekipmandan yararlanıyor olmalıdır.
bu durumda,
bir mühendisten ortaya çıkardığı gökdeleni kaldırmasını nasıl beklemiyorsak, tanrı'dan da yarattığı taşı kaldırmasını beklemenin doğru olmadığını düşünüyorum.
yaratsa da kimseye söylemeyeceği için sorusal olarak kalacak hede.
kimseye yüzünü göstermeyen kendini beğenmiş bu kibirli varlık ** sadece kendini yüceltecek şeylerden bahseder onun için asla öğrenemeyeceğiz, tabi önce varlığının ispatlanması gerekir.
dincilerin bu konuya yaklaşım biçimlerinin, bize onların ne kadar beyinsiz, sadece inanan düşünmeyen, kafasını kullan(a)mayan, körü körüne bağlı kimseler olduğunu gösterdiği paradoks.
efendim herkes ne kadar saçma soru ya siltir git denilmesi lazım falan demişler, veya böyle soruları inananların akıllarını çelmek içn kullanıyorlar demişler. diyelim ki öyle, bu bu soruya cevap verilmemesini mi gerektirir(tabi eğer bi cevabı varsa).
arkadaşım eğer mantıkı bi açıklama bulamıyorsan (ki yok) kabul et, evet gerçekten de dinlerin tanrı kavramında bi eksiklik var, o kadar mantıklı düşünülmemiş dinler yaratılırken.
zaten herşeye gücü yeten bir varlık fikri baştan sona kadar saçma değil mi arkadaşım. herşeye gücü yeten varlık kendi kendini yok edebilir mi mesela. veya herşeye gücü yeten varlığın kendisi nasıl oluştu. inanan insanlar tanrının gerçekte var olmadığını, sadece kalpte olduğunu, dinlerin insanların daha düzenli yaşayabilmeleri için, çıkarıldığı dönemin ahlak koşulları dikkate alınarak (kapalı kadınlar erkeklerin elini sıkmıyor be, sokarım öyle ahlağa ben) üretildiğini bilseler, kabullenseler...
peşinen not: eksileyecek olan arkadaş, rica ediyorum nedenini de bana özel mesaj yoluyla belirtirsen çok bahtiyar olacağım. amacım sadece karşık görüşleri dinlemek ve biraz da tartışmak. fazlası değil.
"taş, kendini kaldıramayacak bir tanrı tarafından yaratıldığı için taş olduysa, taş yerinde ağırdır, tanrı arsızdır" fikrine ulaşmamı sağlayan soru. "insanlar neden böyle saçma sorular sorar ki" sorusunu hiç kurcalamamaya da bu soruyla ikna olduğumu belirtmeliyim tabii.
Soru mantıksal tanımsızdır..
Çünkü soru beşeri kıstaslara göre sorulmuş ve beşeri mantıksallık olarak sadece iki uçlu cevap olasılığı vardır. Ancak sorunun cevabı dialektik bir üslupla verilebilir ancak.
yanlış sorunun doğru cevabı olamaz. allah ki hangi en yüce sıfatları yüklesek yine yetersiz kalmış oluruz. insan ki yaratılmış ve tasavvur alanı da sınırlıdır o'nunla ilgili.
önemli olan neden yapsındır. yani neden yapsın bunu? abi düşünsene ne gerek var yani yani ne gerek var amk nasıl anlatcağımı da bilmiyorum ama ne gerek var?
sorunun içinde çelişki yoktur yalnızca cevabın pozitif olamayacağını belirtir.herşeyi yapan birinin yapamayacağı tek şey hiçtir.öyle bir taş yoktur ve hiçliği ifade eder denilmiş, hiçten var edebildiğini sürekli dile getiren tanrı için bu sorunun savunması bu şekilde olmamalı.
bu konu hakkında mal gibi düşündüm lan ben. sonuçta kelime oyunu, misal ''sen sonradan mı geri zekalı oldun, yoksa doğuştan mı geri zekalısın?'' şimdi sen her türlü geri zekalısın bir kere.
esas konumuza gelirsek;
allah'ın gücünün değişken olabileceğini düşünüyorum. yani şöyle söyleyeyim, evet ilk baş kaldıramayacağı bir taş yaratabilir, daha sonra kaldıramayacağı güçte yarattığı taşı kaldırabilir. sonuçta sonsuzluktan bahsediyoruz. *
tanrının gücü hem değişken hem sonsuz nasıl olabiliyor merak ettim. madem bu geliştirilebilen birşey, o zaman sonsuz bir güce sahip değilmiş daha ötesi de varmış anlamına gelir. sonsuz kelimesi söylenildiği kadar kolay bir kavram değildir.sonsuzdan ötesi yoktur bu yüzden tanrı eğer olsaydı ve gücünü sonsuz olarak belirtseydi değişken falan olmazdı.
mantıkta pek yeri yurdu olmayacak bir kavramı (her şeye gücü yeten görünmez bir varlık?) alıp mantığa sokmak ve sonra "böyle sorular mantık hatasıdır" demek, bence, mantık hatasıdır.
akıl-ötesi bi' mesele değildir. bu tür hususlar tartışılırken teist deterministlerce ortaya atılan en büyük "dolgu", "aklın erememesi" bahanesidir. Fakat bu şahısların metafizikle bu kadar uğraşmalarına rağmen temel mantık kuramları yaratmada ve sağın aksiyomlar belirlemede bu kadar "yitik" ve "yenik" olmaları tuhaftır.
akıl-ötesi denen bi' şey yoktur; deney-ötesi denen bi' şey vardır. zira aklın tanımı ve görevi birinin veya birilerinin kafasında oluşan imgelemleri çözümlemeyi içermez. aklın bunlarla hiçbir ilgisi bulunmamaktadır. akıl dediğin şey elde olanı, çözümlenebilecek ve gözlemlenebilecek olanı incelemeye ve bu olguların arasındaki bağıntıları açıklamaya yarar. "tanrının kaldırmaya güç yettiremeyeceği bir taş yaratabilme" eylemi akıl-ötesi değil, ya bildiğimiz çelişkidir * ya da deney-ötesi * bir mefhumdur.
kısacası aklın eremeyeceği bir şey yoktur. bilime yeterince ulaşamamış toplumlardan bize miras kalmış paganca bir ifadedir bu.
cevabı; varlığına inanan, inanmayan insanları etkilemeyecek sorudur bu.
merak edenler için bir fikir: belli bir mühlet içerisinde yaşayıp giden canlılarız, süreniz dolup öldüğünüzde direkt kendisine de sorup cevap alabilirsiniz. kendisi var ise tabi, he yoksa sorun da yok nihayet hepimiz toprak oluruz, yok oluruz.
