tanrı geleceği görür, her bir insanın hangi saniye ne yapacağını, ne edeceğini daha doğmadan bilir.
dine göre bu böyledir.
madem böyle her şeyi belli bir programı uyguluyorsa insanlar, neden cennet ve cehennem var?
madem benim cehenneme gideceğim belli,
neden beni yarattı ki ? benim cehenneme gideceğimi doğmadan önce biliyordu? şu an benim kafir olacağımı, ve bunları yazacağımı hatta senin de bunu okuyacağını biliyordu.
buna rağmen ben bana verilen programı uyguluyorum diye cehenneme gideceğim.
Sıcaklık bunun için iyi bir örnek aslında.
Mesela soğuk aıcağın olmama durumu mu mudur, yoksa sıcak soğun olmaması mı?
Soğukluğu sıcağın yok olması üzerine kuruyoruz.
insanın yaratılması da buna benzer sanırım. Varlığımız ve yaratılışımız yokluğun bir sonucu olabilir. Yokluğun, hiçin ve olmamanın sonucu olarak var olmak mevcuttur.
Sıcağı ve soğuğu yaşadığımız gibi varlığı ve yokluğu da yaşayabiliriz. Yaratılmak; bizi yokluğu yaşamaktan kurtarmış olabilir
cevabı; ben insanları ve cinleri ancak bana kulluk etsinler diye yarattım olmayan sorudur. o ayet ;cinlere tapan mekke insanına karşı gelmiştir. cinleri ve insanları bana kul olsunlar diye yarattım ayeti; yani sizin o uluhiyet atfettiğiniz, ibadet edip tanrılık atfettiğiniz cinler melekler vs sizin gibi yaratılmış canlılardır.onlarda insanlar gibi yalnız bana ibadet ederler anlamındadır. yoksa yaratılışın gayesini, maksadını ,allahın ne maksatla evreni ve canlıları yarattığını ifade eden bir ayet değildir. en doğrusunu allah bilir.
işledikleri iyi ve kötü amellere birinci dereceden tanık olmaları için .
nede olsa herkes kendi hayatının baş rol oyuncusu sorumlu tutulacak olanda kişinin kendisidir .
düşünmek lazım 100 trilyar yıl önce hiç bir şey yok iken hangi güç ve irade şimdinin var olmasını istedi bu kusursuz denge üzerinde duran kainatı kim bu şekilde yokdan var etti diye .
sonucta hiç bir şey kendiliğinden olmuyor rüzgar esmesse yaprak kımıldamıyor durduk yerde cebimizde para kendi kendini var edemiyor .
bulut olmadan yağmur yağmıyor ateş olmadan yanma olmuyor gördüğümüz gibi herşey sebebli evel allah .
sebebler zinciri yani .
bu sebebleri herkes kendince yorumlayabilir özgür iradesi ile tabiki ancak doğru birdir amaç o doğrudan emin olup ona sımsıkı sarılmaktır öteki türlü ot geldim saman gidiyorum olur .
niye doğdum niye varım neden bunları yaşmak zorunda bırakıldım neden 2 elim varda 3 tane yok neden herşey bu kadar kompleks ?
biz yokken gözlerimizde yoktu ama şimdi varlar üstelik yerli yerindeler bu tesadüf mü ? hadi bu tesadüf peki ya yemek borusunun dizaynı ? o damı tesadüf ? peki ya sindirim sistemi ?
ya kalbimiz ? isteğimiz dışında atıyor şu anda elimizi hareket ettirdiğimiz ona hükmedemiyoruz durdurup dinlendiremiyoruz değil mi ? kontrol dışı onu benim bedenimin içinde hareket ettiren güce biz inananlar allah yani bildiğiniz ve bilmediğiniz herşeyi yaratan yani yok iken var eden güç .
güneşi şu anki yerli yerinde yani bizim yaşamamızı sağlayacak uzaklıkta ve yahut yakınlık ta boşlukda öylece tutan güce biz allah diyor ve inanıyoruz .
kimisi tesadüfen der ama benim cebimde maaşım kendiliğinden tesadüfen hiç oluşmuyor nasıl oluyor peki ?
onun için bir sebeb gerekiyor yani gidip 1 ay boyunca çalışmak gerekiyor .
kainatı o yarattı yasakları haramları helalleride iyi yolu kötü yoluda o koyar bize ise sadece özgür irademizle seçmek kalıyor .
kimse kimseye inanmak zorunda değil ancak akıl sahibi düşünür ve anlar bunları akıl sahibi kimse sonunu düşünmez mi ?
zehirin içine panzehiri koyan güce biz allah diyoruz bunlar büyük ayetlerdir bir kafir bunlara anlam veremeyebilir bu çok doğaldır çünkü eğilimi bu konulara hiç olmamıştır .
allah kendisine küfür edenleride yaratıyor bu çok büyük bir sınavdır her akıl bunu kavrayamabilir .
ancak yaptığı tek şeyin kendisine zulmetmek olduğunu öldükden yani uyandıktan sonra anlayabilir gönül isterki ölmeden uyansın sonuçta ölümde var kendiside !
nasıl hergün rüyalardan uyanıyoruz bir günde bu rüyadan ölüm ile uyanıcaz . o zaman görücez kimler hangi aklın hizmetcisiymiş diye açık ve net olarak .
allah bizleri şeytana uyupda bu geçici dünya hayatı için kendisini heba edenlerden etmesin .
kainatta iğne ucu kadar bir yerdeyiz yaw daha ne diyim sana bana büyük gelebilir ama ne yazık ki çok küçük bir yerdeyiz kum tanesinden bile milyonlarca kat küçük bir kara paracasının üzerindeyiz
o kadar küçük yani al hepsi senin olsun bozdurur bozdurur harcarsın harcarsında yinede ölürsün .
malum her canlı ölümü tadacaktır gibi muazzam bir gerçek var .
yani en azılı kafir bile ölünce bu ayeti doğrulamış olacak aynen dedeleri gibi .
allah ın ilminden biliminden kaçış yok onun büyük kainatındayız uyan istersen ölmeden önce ama bi zahmet . sonra gerçek pişmanlığın ne demek olduğunu öğrenirsinde iş işten geçmiş olur geri dönüşü olmaz .
seni o bedenle yaratanın karşısına çıkarsında mahcubiyetten cehenneme düşmüş kadar olursun .
allah ı sevmeyeni allah da sevmez onu unutanı oda unuturda bu unutuş yakar kavurur işte !
bittiğinin resmidir çünkü cehenneme atılsanda bin beter kavurur o zayıf sıska burnu akan bedenini .
allah korusun .
bir zamanlar yoktun ama şimdi varsın içindesin aynaya her baktığında var olduğunu göreceksin . göz göre kaybedenlerden olmaaa nankör olmaaaa nerden geldiğini unutmaa nereye gideceğini hiç unutma
unuttun mu bittin demektir bu dünya alır götürür seni biliyosun zaten göz açıp kapayıncaya kadar hayat bitiyor asıl hayat ölümden sonra başlıyor .
ölüm kapının dışında değil ensemizde bekliyor o kaçınılmaz randevu için dört gözle bekliyor .
insanın yok olma kaygısında olması, varlığını sonsuza dek koruma ihtiyacı içinde bulunması, insan ruhunun aslında hep var olduğuna ve yaratıcının bir parçası olduğuna işarettir. insan ruhu değil, insan bedeni yaratılmıştır ve yaratıcı kendi özü olan ruhtan insan bedenine üflemiştir.
insanoğlunun gücü elde ettiği anda tanrılık, üstünlük taslaması buna örnek teşkil edebilir.
Madem tanrı bizim bütün yaşantımızı, sevaplarımızı-günahlarımızı önceden biliyor, yaşadığımız bu dünya insanoğlu için ne gibi bir sınav olabilir ki? Tanrı bizi neden sınıyor? Dini gereği hiç iman etmemiş bir insanla, cinayet işlemiş ya da tecavüz etmiş bir insanın aynı cezayı alması, cehennem gibi bir yerde yanması ne kadar adil?
sorulan bütün soruların cevabını yazabilirdim ancak bu hepsine bir soru daha eklerdi. gönderdiği son kitaptaki sureler bile birbiriyle çelişiyorken bu soruları sormanın mantığı yoktur bence.
amk. eylem bitti, direniş bitti, mehapenin iktidar yanında olması bitti. hepar gelirmi sorunları da bitti. şimdi de ateist tayfa ile uğraş. şakirti bir yandan tanrı tanımazı bir yandan aga yaaaauğğğ.
ergenliğe girip göğüs uçlarımda kıl çıkmaya başladığından beri düşündüğüm soru. kendime bu sorunun cevabını veremediğimden ne ateistim diyebiliyorum ne de deist.
şimdi sorun şu. adem yasaklı meyveyi yiyor. tanrıda diyor ki yasaktı, yedin hadi bakalım dünyaya. soru: cennette yasaklı maddenin, meyvenin ne işi var?
sonra bunlar dünyaya geliyor şeytana diyor ki gel senle iddiaya girelim, sana uyan kim olursa cehenneme, herkes uyarsa kıyamet. şeytanda kabul ediyor. soru: tanrı herşeye gücü yetiyorsa neden kendi kulu, kendi yarattığı ile iddiaya giriyor?
sonra insanlara kitap gönderiyor, diyor ki şeytana uyan yanacak herkes uyarsa kıyamet kopacak. soru: neden araya fitne sokup iddiayı kızıştırıyor ve kendi lehine çeviriyor?
sonra diyor ki sizi sınıyorum, kazananlar cennetle ödüllenecek, kaybeden cehennem. soru: iddia için neden ruhları, melekleri kullanıyorsun?
sonra birde 3 kitap yolluyor koruyun kollayın diyor. sonuncusunda da "öeh yeter lan ben koricam artık" diyor. soru: neden diğer dinleri saf dışı bırakıyor.
sonra diyor ki ay yardı deniz yardı. soru: görüşleri ile önder olacak insan mı yolladın yoksa büyücü mü?
