insanlık beleğindeki bebektir.
henüz yaşadığı gezegenin " hakkını " verememiş bir bebek.
düşünün 13,5 milyar yıllık kainat,
4 küsur milyar yıllık dünya gezegeni yaşamında, son tesbitlere göre topu topu 3 milyon yıldır,
primat olarak olarak ise 1 milyon yıldır varız.
insan olarak ilk eserlerimizi 400 yıl önce taşa şekil vererek yapmışız.
ateşi 50.000 yıl önce egale edip, tekerleği 10.000 yıl önce halletmişiz.
3.500 yıl önce gezegenimizin yuvarlak olduğunu keşfedip, aya gidebileli ise sadece yaklaşık 50 yıl olmuş.
güneş sistemi dışına 2 yıl önce vıyocır 1 denilen conigillerin aracıyla çıkabilmişiz.
gidilen mesafe 25 milyar km.
devede kulak yani, pardon devede tüy.
velhasıl abartmanın alemi yok, yolun başındayız.
nasıl başka kıtaları keşfedip kendimizi bir halt sandıysak, şimdide teleskoplarla gezegenler keşfedip,
ismi ne olsun tepişmeleriyle sidik yarıştırıyoruz.
' bu koca kainat benim için yaratıldı ' diyerek,
sürekli patinaj çekip,
1 ileri 2 geri yerinde sayanları saymazsak,
gelişme odur ki, insanlık; sıçraya sıçraya büyüyüp olgunlaşıyor.
kısacası insanlık bebeklikten kurtulup aklı başında bir yetişkin olduğunda,
" durum nedir anlatın bakalım dingiller " diyerek,
" biri "
çıkıp gelirse şaşırıp " oh-ha " olmayın.
şimdiden ufak ufak bu " geleceğe " hazırlanmakta yarar var.
söyleyeyim dedim.
not: bu başlık ve entarisi 1000 yıl sonrasının uludağ sözlük ahalisi için açılmıştır.
lütfen gereksiz yere korna çalıp çevreyi rahatsız etmeyelim.
o gün gelmeden, " şerrefsizim bu adamın yazdıklarına kefilim " diyenlere itibar etmeyiniz.
malum şıh uçmaz, müridi uçurur.
