insanoğlunun tanrıya ihtiyaç duymasının en büyük nedeni, yok olmayı kabullenememesidir.
insanoğlu milyarlarca yıllık evrende, kendi doğduğu yıla kadar ölüdür aslında, o yıl onun miladıdır, gözlerini açtığı kendini bildiği zamandan itibaren yok olmayı asla istemez.
sonsuz yaşam insanoğlu hayallerini süsleyen en önemli kavramdır.
peki sonsuz yaşamın ne denli depresif olduğunu gören var mı?
en iyi ihtimalle cennete gittiğinizi varsayalım, istediğiniz herşey ama herşeyi elde ettiniz, peki bu süre ne kadar 10 milyar yıl, 20,100,1000, peki nereye kadar, kaldığınız yer cennet bile olsa ölemediğiz her ortam depresifdirne zamana kadar, nereye kadar, 100 milyarlarca yıl, daha fazla, daha, daha, sonsuz. ölümü isteyeceksiniz ama ölemeyeceksiniz.
insan sonsuzluğu isteyen bir varlıktır. o yüzden imanı eksik olan kişi ölümden korkar. öldükten sonra yok olacağını düşündüğü için. ve hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya sarılır. fakat yaratıcı sonsuz bir cennet vaat ediyor, ve karşılığında sonsuz bir azap...sonsuz yaşadıgında sıkılacagını düsünenler, yaşadıgı dünyanın bakış açısıyla değerlendiriyor ortamı, oysa orada bedeninle var olacaksın, istedigin herşey olacak sana bu sıkıcı gelebilir belki (düz mantıkla) fakat cennette verilen en büyük nimetlerden birisi de yasadıklarından sürekli keyif alacaksın...sıkılmak yok...kötü olan hiçbir his ve duygu yok orada...
ama yok olmayı istiyorsanız (ki bunu gerçekten isteyeceginizi düsünmüyorum) o zaman ölüm korkusu hiçbir zaman yakanızı bırakmayacagı için, bu kısıtlı zamanda da (dünya yaşantısı) yaşadıgınız hiçbir şeyden zevk almayacaksınız...
