her türlü inancın kötü olduğunu düşünüyorum o yüzden yapılmamalı. maneviyat denen safsatanın toplumlarda yaratacağı şizofreni boyutunu az çok tarihten biliyorum. inanç zehirdir. bu kelimeyi bile literatürden kaldırmak lazım, öylesine iğrenç bir şey.
namamusum ve serefim uzerine yemin ederek bizzat yaşadığım birseyi yazacağım. iyi okuyun!
yegenim 5 yaşında ben 7 yaşındaydım ben allahın varlığını duyuyordum aileden, arkadaslardan veya benden büyük abilerden. neyse konu açıldı ikimizde sırt üzeri yatiyoruz. ben dedimki allah'a kimse karşı gelemez ve kimse onu kötü bir şey diyemez dedim. yegenim bilmiyor veya küçük allaha kufretti ve hemen çığlık içinde aglamaya başladı. ben dogruldum yerimden ne oldu diyorum uzerimizden büyük kedi gecti gormedin mi dedi. hayır gormemistim ve ev halki onun aglamasina geldi, yatistirdi onu. suan bu olaydan 20 yıl geçti hala hatırlıyoruz bu olayı...
diyeceksiniz ki ufacık cocuklari allah korkutmus falan, isyankarsiniz ya güya. herneyse bahane bulursunuz veya bulmazsiniz bilemem. ama bende ucuz hayat yaşamadım bende sorguladim allahi ama hep onun var olduğunu anladım. salataniza limon yaratmıs, yemeginize tuz ve daha neler neler. lütfen birkere de mantıklı düşünün. ayrıca arap değilim araplasmis turk de degilim. adam gibi türküm!
Safsatadan ibaret bulduğum tespittir. Çünkü başından yanlış. Çünkü allahu teala kainattaki en büyük gerçektir. Kör olup da ressamlık yapmaya çalışmayalım lütfen.
