tanriya inaninca butun istediklerimizin gerceklesecegini sanmaktir. boyle bir sey yoktur. hepimiz zor donemler geciyoruz. hepimiz cok zor, dayanilmaz acilar cekiyoruz. zaten allah'a olan inanc asil bu zaman belli olur. bir ufak aci cektiginizde eger inancinizi kaybediyorsaniz zaten hic inanmamissiniz demektir.
maddi menfaatlerin karşılığında metafiziğe inanmanın ne kadar saçma olacağının açıklamasıdır. halbuki din maneviyat mevzusudur. allah tan istenecek şeyler sağlık, huzur, mutluluk gibi insanların asıl yaşama amaçları olmalıdır.
insani bir ikiyüzlülüktür. hiç bir karşılık beklemeden duyulan tanrı sevgisi güzel olduğu da kadar ütopik bir kavramdır ki belki de insanları tanrıya bağlayan temel etken kendilerini zayıf hissettiklerinde sığınabilecekleri yüce bir yaratıcının varlığıdır...
özetle insanlar varoluşları gereği bir çok hata ve eksikliği bünyelerinde barındırmaktadırlar. zaten mükemmel olsalardı tanrıya ihtiyaç duymayacak kadar kibirli olurlardı...
