her cumaya, terahviye, camiye gitmeyen; evde namaz kılmayan insanı tanrısız sanan insan eylemidir. onlara göre o arapça dualarla tanrıya seslenilmezse dualar kabul olmaz. senin tanrıdan istediğin safça dilekler dil problemine takılacağı için malesef değerlendirmeye alınmaz. sonra da duan kabul edilmeyince tanrıya kızarsın. halbuki suçlu sensin. ne demişler bir dil bir insan .
yahudiler gibi, dini tek bir ırkın tekeline almaktır. dualarda aslolan sözcükler değildir. ettiğin duayı inanarak, kalben etmektir. anlamını bilmeden arapça dizeleri tekrarlamak dua değil, papağanlıktır. anlamını öğrenip, o anlama inanarak dua etmek daha makbuldür.
sanırım insanımızın en büyük sorunlarından biridir. herşeyi öğretildiği gibi almak hiç olayın mantık yönüne bakmamak. sadece ama sadece hayatımızda bir kez bile olsa düşünüp kendi dilimizle dua etmemizin daha fazla sevap olacağını anlamak bu kadar mı zor? ne dediğimizi anlayarak ve içten söyleyerek niye yanlış birşey yapmış olalım. neden kuran-ı kerim'i türkçe okuyunca okumuş sayılmıyoruz. arapca da türkçe de sonuçta insanların uydurduğu bir dil, hiçbirinin birbirine üstünlük kurması söz konusu olamaz.
