genelde insan oğlunun tanrıya ne kadar muhtaç olduğunu anlatan bir sözdür. asırlardır toplulmlar tanrısız yaşayamamışlardır. güneşe, aya, ateşe, puta, dünyaya tapmışlardır. tapacak bir şeyler bulmuşlardır. çünkü insanoğlu tanrıya muhtaçtır. sığınma hissi insan cenin pozisyonundayken kazandırılmıştır.
derinliği aslında her insana göre değişir. insanın toplumsan, dinsel ve kültürel fikir kazançlarını kazırsak, altından bir şeye ait olma hissi çıkar. tanrı insanı yaratırken ondan da kendini almıştır, insan o eksiği arayıp durur, bazen bulamaz, hisleriyle değil gördükleriyle düşünür. huzursuz olur ve kendi tanrısını kendi şekillendirir. bazıları da sadece hisleriyle yürür, tanrı karşısına çıkar.
descartes'a göre mümkün olmayan mantıktır. sınırsız bir tanrı idesini sınırlı bir varlık olan insanın yaratmasına ihtimal vermemiştir. bu yüzden insana tanrı bilincinin, yine tanrı tarafından verildiğini savunur.
yaratılanın yaratmasının mümkünatı olmamasından mutevellit basit ve gereksiz bir önermedir.
eğer illa yaratacaksan mekkeli müşrikler gibi helvadan yarat ki acıktığında tanrının sana faydası olsun.
edit: allah inancını oluşturamayan bünyeler için arayış her dem devam edecektir. *
yalnız burada anlatılmak istenenin, ''tanrı olgusu''( yaratılanın yaradan yaratması) değil, tanrı idesi yaratması olduğunu düşünüyorum. yani bu ''tanrı mı insanı yarattı, yoksa insan mı tanrıyı'' sorusuyla da bütünlük arzediyor. orada da tanrı'nın gerçek anlamda insan tarafından meydana gelmesi değil, böyle bir senaryo yaratılarak insanüstü büyük bir otorite oluşturulması anlatılmaktadır.
tanrı olgusunda aynı metodolojiden yola çıkmadığımız için frekanslar bu noktada karışıklık arzediyor. aslen, yaratmak fiilinden mutevellit olaya yaklaştım. yaratıcılık kavramı ancak yaratıcıya aittir.
konuya ide olarak bakılacak olursa yaratmak kişiye mahsus olduğunda, aidiyet hissini kişi nasıl karşılayacak.
bazılarının "ali ata bak" kadar basit gördükleri aslında içinde beyinle idrak edilebilecek derin bir mana yatmakta olan cümle. buradaki yaratmak maddesel değildir.
şöyle diyelim.
insan ateşe taptı, yağmur söndürdü
güneşe taptı, güneş battı
aya taptı, ay battı
puta taptı, yıkıldı
zaten ilahi kitaplardan haberi olmamış insan bile sonunda hak'ka erecektir ve sonunda tanrısını yaratacaktır.
Görülüyor ki bu cümleyi ilahi dinlere yorabiliyoruz. ama bir ateist bu cümleyi kendine yormaz. çünkü o tanrıya muhtaç değildir ya da öğle olması gerektiğini düşünür.
öteki dünyada göte girmeyecek kurallara uygun bit laftır. tanrısı olmayanlara tanrı tedarik etmesi gerektiğini söyler.
