genel anlamda varoluşunu tanrı'ya dayandıran ve tanrı'yı üstün kabul eden bünyenin, yaşama iradesini tanrı'nın ellerine bırakması durumu.
dostoyevski'nin hoşlanmadığım bir sözü vardır, sanırım bu sözü duyduktan sonra dostoyevski'nin varoluşçuluğunu çürütmeye çalışmıştım: "eğer isa yaşamamış olsaydı, ama gerçekten isa'nın yaşamamış olduğu kanıtlansaydı, gerçek yerine isa ile yaşamayı tercih ederdim."
insanların din anlayışına verip veriştirmenin gereksiz olduğu kanısındayım. zira, din algısının ötesine geçemeyecek insanlar için din gerçekten hoş bir şey. iyi adam ol cennete git, biri ölünce cennette buluş, günahlar iyilik yapınca silinsin, mutlu ol, koyun ol, itaat et isyancı olma. mis.
hindistan'daki kast sistemi mesela. lan ne güzel gütmüşler milleti. herkes tırıs tırıs. aynı türkiye'deki gibi. komünist sözcüğünün günümüzde algılanması, ateisti linç etmek falan. tabi bunlar güzel şeyler, bakmayın ben böyle açıklamalarda bulunuyorum. en nihayetinde memet ali erbil dediğin adam dedem yaşında bir şovmen, değil mi?
her neyse sözlük. bu akşam içime boşalmanı istiyorum, tüm yobazları görmek istiyorum, dindarların dinlerine sığınıp korkak bir şekilde eksi butonuna bastıklarını görmek istiyorum, kötü çocuk olmak istiyorum sözlük, damgalanmak istiyorum ve sıfatsız insanlar ismimi gördüğünde farelerinin eksi butonuna gitmesini istiyorum.
let's start, shall we?
açıkça söylemek gerekirse, tanrı korkusundan dolayı yaşamaya karar vermeyi oldukça küçük düşürücü buluyorum. hayat, çiçekleri ve böcekleri ile süper bir yer, neden intihar edelim ki, yaşamaya bak, carpe diem, yihu. siktirin lan. burjuva piçirikleri sizi. kaldı ki bu insanlar aynı zamanda varoluşu tanrıya dayandırıyorlar, bir de carpe diem den haberi olmayan, 'ne mozayigi lan' diyen arkadaşlar var.
tanrı yoktur gençler. sizi kandırmışlar. yaşam denilen şeye sıkıca bağlanmanız, itaat etmeniz için koyulmuş kafanızın üstüne. düşüncelerinizi baskılamış, din ile birlikte buluşup kısıtlamış sizi. ruhunuzu çürütmüş.
çok da uzun olmayan ve bu güne kadar şu dünyada geçirdiğim zaman zarfında, ilkokulda tanrı eğitimi almamış bir çocuk görmedim. düşünce özgürlüğü burada geçerli tabii ki. öğret çocuğa tanrı'yı dini, zina yaparsan cıss olursun de, sonra ağaç yaş iken eğilirmiş de bik bik bik... sokayım sizin demokrasi anlayışınıza.
farklı paralellerden değiniyorum konuya, kusura bakmayın, okumak biraz zor olacaktır şüphesiz, ama eski sevgili başlıklarını görünce dayanamadım, napıyım. bildiğiniz gibi tanrı da benim için bir eski sevgili. her nasıl mevlana cenab-ı hakk'a derinden bağlıysa, ben de o kadar çok küfretmişimdir tanrı olgusuna, sanıyorum.
sıkıldım. küçük özet: hey insanlar! hayatta göreceğiniz en yoğun duygu acı. yaşamanın ya da yaşamamanın bir önemi yok. ölümden sonra bir şey yok. pişmanlıklar, beklentiler, umutlar... hepsi silinecek. tanrınız size bunu emretmiyor. acılar içinde kavrulun, bok yolunda ölün, sonra cennete gider misiniz diye duruma bir bakalım.
uyanın yıllardır içinde bulunduğunuz gaflet uykusundan. benim bile uykum geldi aq.
neyse. yorum yapmayın bunun altına mümkünse. çok da saçma oldu ama. olsun. benim bir parçam. karışık duygularımın bir yansıması. ergenlik patlaması, belki de paaatlıcan patlucan kom kom kom kom kom tere... baki mercimek seni sevmiyorum bu arada, hakan şükür'ün de geçmiş kutlu doğum haftası kutlu olsun.
haydi kalın sağlıcakla.
edit: yan odada vesile yenge namaz kılıyo lan. utandım kendimden. tövbe estağfurullik.
