tanrı beni ilk başta sana kul yaptı, sonra
keyfine el koymayı kurmamı yasak etti.
ya da özlem duymamı hesaplı zamanlara;
kölenim ya, boş vaktin olsun diye bekletti.
ah, bırak katlanayım, el pençe divan: değer,
senin özgürlüğünün tutuklu yokluğuna;
her mihnete sabreder, her azara baş eğer,
ıncittin diye hiç suç yüklemez bile sana.
sen nerde olursan ol, yetkin, güçlü, özgürsün;
hâkimsin dilediğin gibi kendi vaktine:
canın neyi isterse varsın o keyif sürsün,
kendine suç işlersen kendin bağışla yine.
beklemek cehennemdir, ama beklerim seni,
ıyi kötü demeden, suçlamadan keyfini.
