"1.) Doğru hüküm vardır.
2.) Bilgi, doğru hükümdür.
3.) Bilgi, Bilen'e muhtaçtır.
4.) Bilen vardır.
5.) Bilgi, Bilen'in bilmesiyle var edilir: Bilen, bilgiyi var edendir. Bilgi, Bilen tarafından sürekli var edildiğine göre; Bilen, Var Eden'dir.
6.) Bilen ve Var Eden, her şeyin Bilen'i ve Var Eden'idir.
7.) Ancak zamanı, mekanı, gökleri ve yeri kuşatan her şeyin Bilen'i olabilir.
8.) Zamanı ve mekanı, gökleri ve yeri kuşatan En Yüce'dir, En Büyük'tür, Tek'tir.
9.) Bilen ve Var Eden; En Yüce'dir, En Büyük'tür, Tek'tir.
10.) En Büyük, En Yüce ve Tek olan Tek Tanrı'dır, Allah'tır. " şeklindeki ispattır.
ilk 4 maddeyi anlamakta güçlük çekenler için:
1) Doğru inanç vardır.
2.) Doğru inanç, doğru inananın inancıdır.
3.) Doğru inanan vardır.
4.) Doğru inanç bilgi, doğru inanan Bilen'dir.
William Kingdon Clifford'a atfedilen ''Bir şeye yetersiz delile dayanarak inanmak, herkes için, her zaman ve her yerde yanlıştır.'' sözü dikkate alınarak doğru inancın doğruluğuna ahlaki bir özellik verildiğinde, yani; doğru inanç, bir önermeye yeterli delile dayanarak inanma olarak tanımlandığında Sokrates'ın ''Doğru inanç bilgidir.'' tanımına yaptığı itirazdan ve Edmund Gettier'in ''Gerekçelendirilmiş doğru inanç bilgidir.'' tanımına yaptığı itirazdan etkilenmeyen bir ''Doğru inanç bilgidir.'' tanımı elde edilir.
Kelâm ilminde "isbât-ı Vâcib" olarak tanımlanan ve üzerine birçok açıdan kaleme alınmış eser, risale ve makale ile etrafında ciddi bir literatür oluşmuş olan müstakil alandır. (bkz: bekir topaloğlu) hocanın konuyla ilgili kitabı gerçekten mukni, muhalled bir eserdir.
