Ol dediğinde olmayacak hiçbirşeyin olmaması durumudur. Yerin ve gökyüzünün sahibi, bilinmeyeni bilen olmaktır. azıcık kapitalist biraz kibirli birazda merhametli olmaktır. Olmak istemeyen yoktur doğamız böyledir.
en güçlü olmaktır. en merhametli olmaktır. kısacası her şeyin eni olmaktır. gazabın da mükafatın da en büyüğünü verebilmektir. kendisi ne elde eder bunlardan? hiç bir şey. o yüzden en iyisi insan olup buna şükretmek. şükürler olsun ki zevklerimiz arkadaşlarımız ve elde edeceğimiz pek çok şey var.
sanırım çok sıkıcı. streslidir de üstelik.
normal biri olmamayı gerektirir. düşünsene, yalnızlıktan sıkılıp evrenler, gezegenler, yıldız tozundan canlılar yaratıyorsun.
garip.
Üstteki yazarı refere etmek gibi olacak ama kesinlikle ona katılıyorum.
Bu durum, insanın ideal insan modeli olma isteğinden kaynaklanıyor. yani tanrılaşma, tanrıya özenme, tanrı olma isteği.
insanda prehistorya döneminden bu yana ego denen olgunun var olma sebebi budur. üstünlük kurmak, en iyi olmak, ön plana çıkmak.. vaziyeti yüksek boyutta düşündüğünüzde insan algısındaki tanrı imajının, yine insan formunda ego olarak vücut bulduğunu görebilirsiniz. hatta daha ileriye gidelim. insan, kendisi de dahil olmak üzere sürekli olarak birtakım şeyleri yorumlar ve yargılar. yani şöyle ki, sevmediğiniz bir kişi için kötü dersiniz ve onu yanınızda istemezsiniz. bu tanrının bir davranışı değil midir? kötü olanı dışlamak ya da cezalandırmak. insan kendisine faydalı olan şeyleri de sürekli gündeme getirir, över, ondan bahseder. tanrı da kendisine itaat edenleri ve yakın olanları korur, ödüllendirir. bize öğretilen tanrı profili ile çok uyuşuyoruz. o zaman insanın kendisini özel olarak görmesi de bu husustan vuku bulur diyebiliriz. Siz birebir tanrıyım demezsiniz ama gelgelelim farkında olmadan duygularınız, etten bedeninize renk katan hormonlarınız size sanki bir tanrı olduğunuzu hissettirir.
tanrı olmak güç işi değil. insanların çoğu her istediğini yapmanın tanrı olmak olduğunu zannediyor ama bana böyle gelmiyor. tanrı olmak belki de bir duygu gibidir:
mesela mutluluk gibi, heyecan üzüntü gibi.
o yüzden eğer insanlar her istediğini yapabilseydi bile bence tanrı olamazdı.
düzenleme: belki biz insanlar tanrının düşüncesiyiz. bizi görmek istemediği anlar da yok olan sonra tekrar var olan bir fikirizdir. belki de canlı olan tek kişi odur.
Mevcut aklımla bir yorum yapmam gerekirse. Kavramın, nesnenin ve mananın ötesinde olmaktır sanırım.
iyi ya da kötü gibi şeylerin sizle bir bağlantısı ya da ilgisi yoktur. Bir şey ya oluyordur ya da olmuyordur 0 veya 1 bu kadar.
Ben hiçbir zaman sınırsız gücü mutlak bilinçle aynı kavramda buluşturamadım zira öyle bir varlığın bizi yaratmak için niye bir sebebi olsun? Her şeyden muaf bir varlık neden varolur?
Oha lan kendimi bıraktım tanrıya egzistansiyalizm satıyom artık
