atari oynarken bazı cengaverler ''sen kartalı koru ben vururum onları'' falan diye cesaret gösterisi yaparlardı.
''lan tamam az sen gel de biraz da ben vurıyım'' derdim, dinlemezdi götoşlar ''dur lan sıçtırma şimdi koru beni'' diye diklenirlerdi.
sanki vietnam'da savaşıyor şerefsizler. ben de ibneliğine döner kartalı vururdum. sonra ikimiz de göt gibi kalırdık. ne günlerdi be.
atarinin en can alıcı, grafikleri son derece basit oyunudur.
geçmişi anımsamanıza yardımcı olur. şimdilerde pc oyun meraklılarının önüne koysanız onlar için pek bir şey ifade etmez ancak, 90lar dönemi çocukları için multiplayer oynamanın verdiği hazzı bir tek dönemin mahalle maçları verir.
bu oyun başkadır. oyuncular bildiğin swat ekibi gibi konuçlanır, planlar yapar,hain tuzaklar kurar.hatta ve hatta bölüm başında oyun durdurulur sen burayı al ben de şurayı, sağdan soldan ilerleyelim,ortada ki taşı aman delmeyelim gibi taktikler yapılır.kuşun vurulması hazin sondur hatta kuşu yanlışlıkla sizin veya arkadaşınızın vurması geçiçi şok etkisi yaratabilir.
çocukluğumun en güzel oyunlarından diğerleri, mario, mortal kombat, ördek vurmaca vs. internette var yinede atarideki gbi olmuyor ama. yanında biriyle oynayınca zevki çıkıyor.
oynarken en çok sinirlendiğim atari oyunudur. ulan o kadar gidersin paldır küldür indirirsin tankları, piç hızlı hareket eden tankın biri fıtı fıtı gider iki atar mına kodumun kartalına, kaybedersin oyunu.
