90 larda cocuk olmanın en güzel yanlarından birisi. ateri ve ateri kasetleri evimizde başköşeye oturmuştu bir zamanlar. kasetleri calışmadıgı zamanlarda çıkarıp, üflemek gibi saçma sapan bi hareketten sonra çalışacagına olan inancımızla, tank 1990 nı açar, adaptör kor parcası olana kadar oynardık.ne güzel günlermiş...
çok özlediğim , küçükken saatlerimi alan heyecan kasırgası nefis oyun. efendim bir de kollardan biri bozuktu , sadece sağa sola gidiyordu ve tankın kıçını kartala dayayarak kısıtlı bir koruma yapıyor idik. düşman yukarıdan gelince sağlam kol kimdeyse hemen yardıma gelirdi.ey gidi günler...
kartal öldüğünde ki, "kkkkkkkkkkk" sesi ve hemen ardından gelen tanklarınızın hareket sesi hafızalara kazınmıştır sanırım. en iyi atari oyunlarının başında gelir kanaatimce.
epey bi bölüm geçildikten sonra kuşun vurulmasıyla insanın hayatını karartabilen mükemmel atari oyunudur.kuş vurulduktan sonra oyuncular bir süre birbirine bakarlar.*sonrasında başlarlar kavga etmeye.
(bkz: tank 1990 da kuşu vuran hayvan arkadaş)
oynarken en çok sinirlendiğim atari oyunudur. ulan o kadar gidersin paldır küldür indirirsin tankları, piç hızlı hareket eden tankın biri fıtı fıtı gider iki atar mına kodumun kartalına, kaybedersin oyunu.
