yarım kalmış ve hiçbir zaman belki de tamamlanamayacak aşk hikayelerinden biridir benimki de, tamamlanamamasının nedenlerinden birisi de eh işte biraz yasak olmasıdır, o bana yasak ben ona derler ya işte öyle...
aman yasak deyince de yanlış anlaşılmasın masum bir yasaklık bu, çok büyük bir mesele değil lakin zaman içerisinde aşılması güç bir mesele.
imkansız değildi bizim birlikteliğimiz, zaten birbirimizin olmuştuk bir şekilde, ama ne ben ona tam ait hissediyordum ne de o bana tam ait hissediyordu, o maddi imkansızlıkları ve sorumlulukları altında ezilirken, ben özgürlüğümle onun özgürlüğünü boğuyordum, ya da o öyle düşünüyordu, nasıl keskin bir bıçak soğumuş bir somun ekmeği ortadan ikiye keser, işte o da öyle bitirdi birden ilişkimizi...
görüşmemize dair bazı umutlarım olsa da, o umutları da kendi ellerimle yok ettim, kendi ihtiraslarımla ve hırslarımla aramızda kalan son bağı da ezdim geçtim, üzgün müyüm evet üzgünüm, pişman mıyım, evet pişmanım ama geriye dönmek ister miyim derseniz kesinlikle hayır, bitenin bir bitme sebebi vardır ve o sebep üstünden 40 yıl geçse de unutulmayacaktır.
evet unutulmayacaktır, o sebeple birlikte boktan bir şekilde yaşlanacağız ikimizde, huzuru ayrı ayrı kollarda bulacağız, ayrı mekanlarda eğlenip, ayrı ayrı şeylere güleceğiz ve ayrı sonlarla terk-i diyar edeceğiz elbette bir gün.
"kolay mıydı ülen" desek de demesek de boş, bu hayat bomboş zaten, bugün varız yarın yokuz işte, ama bütün bunlara rağmen mücadele ediyoruz, ölümüne mücadele ediyoruz hem de bütün hırsımızla saldırıyoruz hayata, sımsıkı sarılıyoruz iplerine hayatın, inceldiği yerden kopana dek de bırakmıyoruz!
onun ardından yazdığım ufak bir yazı vardı paylaşayım tekrardan siz de okuyun şimdi:
"onulmamış, hiçbir şekilde de onulmaz yaralarıma kimseyi dokundurtmuyorum sevgili (a), kim üstünden geçti diye sormadan çektim çizgiyi bana açtığın bembeyaz sayfanın üstüne, bir de ben geçtim o defterin üstünden; ama sen benim üzerime ayak izlerini bıraktın, çürüğümü çarığımı saymıyorum bile, hayatın ceremesi deyip geçiyorum her ayrılık sonrası dediğim gibi.
niye geldin diye sormadığım gibi, niye gittin diye bir kere bile sormadım sana;
bir fırsatım olmadı,
iki alacağım cevaptan korkuyordum,
üç sen o kadar meşguldün ki cevap vermeyeceğinden kesinlikle emindim."
evet bu üç maddeydi beni senden ayrıldığımızdan itibaren şu zamana kadar ayrı tutan, işte bu anayasanın değişmez ilk üç maddesi gibi değişmeyen ve değişmeyecek olan üç maddeydi beni senin kapının önüne gelmemi engelleyen...
