TAM ORTASINA GELiNCE ANLIYORSUN,
HAYATI..
GERiYE DÖNMEK iÇiN ARTIK,
ÇOK GEÇ..
EN DELiCESiNE YAŞADIĞIN SEVDALARIN...
FARKEDERSiN BiRGÜN ..DERiN SIZILARINI.
VE ANLARSIN Ki !! PiŞMANLIKLARIN...
SESSiZ GÖLGELERiNDiR ARTIK...
GÖREMEDiĞiN...KURTULAMADIĞIN,
ANILAR GiRDABINDAN...
KÜLLENMESiNi BEKLEMEKLE GEÇECEK,
GELECEK HER GÜNÜN...
HER AKŞAM..KiLiSE ÇANLARI GiBi,
KULAKLARIN ÇINLARKEN...
TAM ORTASINA GELiNCE ANLIYORSUN,
HAYATI...
BiRiDE...BiNi DE BiR GEÇEN YILLARIN...
VE AYNAYA HER BAKIŞINDA...
iÇiNDEKi iZLERi GÖRECEKSiN...
VE BÜTÜN HAYATIN..BELKi
BiR DAMLA YAŞIN iÇiNDE GiZLi...
KEDERiN BiLE...BiLECEKSiN KIYMETiNi..
SEVDA TÜRKÜLERiNDEKi,
ACI FERYATLARIN...
ANLAYACAKSIN...NEREDEN GELDiGiNi...
TAM ORTASINA GELiNCE ANLIYORSUN,
HAYATI...
BiR SESiN...BiR NEFESiN BiLE!!!!
NELERE DEĞiŞiLMEDiĞiNi...
ANLAYACAKSIN...DEĞER VERDiĞiN,
UĞRUNDA PARÇALANDIĞIN ŞEYLERiN...
ASLINDA BiR HiÇ... OLDUĞUNU...
SONSUZLUĞA GiDERKEN,
SENiNLE GELENLER...
SADECE iÇiNDEKi SEVGiLER...
KARANLIĞIN iÇiNE DALDIĞINDA...
ELLERiNDE..YÜREĞiNDE..GÖZLERiNDE...
YILDIZA DÖNERLER...
TAM ORTASINA GELiNCE ANLAYACAKSIN ,
HAYATI...
NE iYiLiĞiN...NE KÖTÜLÜĞÜN ,
YERDE KALMADIĞINI...
KALEMLER ÇALIŞIR,
FARKINDA OLMASANDA...
GiZLi BiR SEVGi BÜYÜR...BiRYERLERDE,
SEN UNUTSAN DA...
KABINA SIĞMAYAN BiR ÇOŞKUDUR,YAŞAMAK...
VE DALLARINA..VE YAPRAKLARINA ,
SU YÜRÜR..ACININ..SEVGiNiN..
YAŞAMAK BU iŞTE...
BiNBiR RENGi VAR..GÖRDÜGÜN HERŞEYiN..
TAM ORTASINA GELiNCE ANLAYACAKSIN HAYATI...
iÇTEN BiR GÜLÜMSEYiŞiN...
SEVGiYLE TUTULAN BiR ELiN...
PAYLAŞILMIŞ BiR GECENiN SABAHINDA,
KADININ...
PENCEREDE CIVILDAŞAN SERÇELERiN..
BiR BAHAR SABAHI,
HAVADAKi HAFiFLiĞiN...
VE iÇiNDE KANAT ÇIRPAN..BiNLERCE,
KELEBEĞiN...
TADINI DUYARSIN HER ZERRENDE...
BiNLERCE RÜZGAR ÇALGISINDAN...
BiRiSiN SADECE...
içimi titreten bir sestir her gün.
Saat her çalışında tekrar eder:
'Ne yaptın tarlanı, nerede hasadın?
Elin boş mu gireceksin geceye?
Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün.
Gençlik böyledir işte, gelir gider;
Ve kırılır sonra kolun kanadın;
Koşarsın pencereden pencereye.'
Ah o kadrini bilmediğim günler,
Koklamadan attığım gül demeti,
Suyunu sebil ettiğim o çeşme,
Eserken yelken açmadığım rüzgâr
Gel gör ki, sular batıya meyleder,
Ağaçta bülbülün sesi değişti,
Gölgeler yerleşiyor pencereme;
Çağınız başlıyor ey hâtıralar.
hayal mahsulü bir cümledir. zira anlamak hayat söz konusu olduğunda imkansızlıktan başka bir manası olmayan bir kelimedir.
zorlamamak lazım bünyeyi.. anlamayacağız hiç bir zaman yaşadığımız hayatı ve bizi tattırdığı acıları.. kapatalım perdeleri bu gün bitsin.. evet sıradaki? tamam bu da bitti.. piyonuz bu oyunda.. düşünmek üstümüze vazife değil..
sonuna da gelsen bir bok anlayamayacagin bir seydir hayat.. zaten ortasinda oldugumuzu anlayabilseydik, kalan omur gun saymaktan korku filmine benzerdi...
ha ; orta yastan bahsediliyorsa "yas 35 , yolun yarisi eder " filan, o sadece bir seyleri sezmektir sadece yarim yamalak.
tam, ulan bu muymus dedigin anda bakmissin ki tukenivermis omrun...
o yuzden dolu dolu yasamali, hesap makinalarini filan firlatip atmali, takvimleri...yarisina geldiysen yolun, nerdeyse ulasmissin demektir. ha gayret...
Tam ortasına gelince anlıyorsun hayatı.
Ve bu yüzden başlıyorsun ağlamaya eskilere bakarak.
Bu yüzden gidenlerin ardından yas tutuyorsun için siyaha bürünerek.
kolay geliyor artık Kendi ruhunun gardiyanı olmak.
Ortasından da olsa dalıyorsun hayata ve sana kalan geçmişten kocaman sıfırlara şaşarak.
Parçalanıyor bedenler ve parçalanıyor ruhun!
"Sevme beni" demen, hayata atmaya çalıştığın çalım.
Ufacık bir cümle ile kocaman anlamlar çıkartmaya çalışman bu yüzden işte. Sünger çektikçe eskiye, aradan sızan acılar büyütüyor seni.
Büyüdükçe parçalanıyor kalelerin ve bu yüzden kumdan kalelerini balla sıvaman.
Kederbaz olduğu için yaşamak; içtiğin her hayatın zifiri! Ve bu yüzden boğuk nefesinin ciğerlerine çektirdiği ızdırap.
O zaman anlıyorsun ki farkı yok kimsenin kimseden, önde koşanlar hep aksak.
Ortasında olduğun için anlıyorsun ki, baktığın krallar sana hep çıplak.
Sonlara koşarken sen, sana hep yalan olanların sonu belli, yıkık olmak!
işte bu yüzdendir ortasına gelince hayatı anlamak!
artık orta yerinde değilsin hiçbir şeyin.
yörüngesinden çıkmış bir meteor gibi,
dağılıp gideceksin başka bir dünyanın atmosferinde.
cümlelerinse sararmış fotoğraflar gibi çekmecede.
artık önemi yok hiçbir yerin.
çocukken kanattığın dizlerin gibi,
yırtılıp atılacaksın başka bir şiirin dizesinde,
mutluluksa param parça olmuş silik düşlerinde.
