boksör ring de iken rakibinden başka kimseyi görmez. köşesindeyken hocasından ve yardımcılardan başka birini görüyorsa da tam nakavt edecekken diyemeyiz. *
dayak yemekten şaftı kaymış bir boksörün, manda boku gibi yere kapaklandığı anda, hani hakemin 1-2-3-4 diye saymaya başladığı o anda, patlak gözünü hafifçe açarak seyircilere bakması, o bulanık görüntüler arasında manitasının üzüldüğünü, ellerini ağzına götürerek ağladığını falan görmesidir.
işte o an cengaverimiz işe geç kalmış elaman gibi yerinden fırlayıp ortalığın amına koyacaktır. onu tutabilene aşk olsundur. klasik film sahneleri...
