dayak yemekten şaftı kaymış bir boksörün, manda boku gibi yere kapaklandığı anda, hani hakemin 1-2-3-4 diye saymaya başladığı o anda, patlak gözünü hafifçe açarak seyircilere bakması, o bulanık görüntüler arasında manitasının üzüldüğünü, ellerini ağzına götürerek ağladığını falan görmesidir.
işte o an cengaverimiz işe geç kalmış elaman gibi yerinden fırlayıp ortalığın amına koyacaktır. onu tutabilene aşk olsundur. klasik film sahneleri...
boksör ring de iken rakibinden başka kimseyi görmez. köşesindeyken hocasından ve yardımcılardan başka birini görüyorsa da tam nakavt edecekken diyemeyiz. *
