oysa kimse söylememişti. hep bir karmaşaydı aşk. havada aşk için yeterli güneş yoktu o gün de. sanki içime bir yere acıtıyordu belliydi sanki .
nerden bilebilirdim hiç öyle dememişti kimse ,aşk acıtır sızlatır içini diye bilsem yağmurluğumu alırdım yoksa hani şu
yüzümü gizleyeni görmezdi beni o zaman bunu yapan melek .
öyle ya aşkı yapıp sıkıp sıkıştırıp birinin yüzüne şaaap diye fırlatmak varmıydı. varmış..
sanki hüzün demiştim o gün ilk ışık gözüme çarptığında hem ilk uyandığım anda .
değilmiş titreyince soğuk sanmıştım ellerimi oysa aşk varmış o gün bulutlarda. ne yapayım şemsiye ile kaçılmıyor ki bundan.
ve bir anda telaş kapladı içimi sanki o gün diğerlerinden farklı bir işe gidecektim evden ,sanki özlemiştim gitmeyi .
gitmeyi ve kalbimi sensiz kalmış bedenimden çıkarıp senin ellerinde öldürmeyi .
ikinci bir hayat vardı çünkü şimdiki gibi olmayan senin o mavi derin gözlerinde.
ve bilmeden çıkmıştım o gün aşk varmış heryerde ben iki atıştırır biter sanmıştım pencereden bakarken .
oysa kapıdan çıktım sen vardın karşımda ve boş kalan tek yere aşk düştü.
aşk... aslında pek çok şeydir aşk. gözle görünmez, kulakla duyulmaz. sadece kalben hissedilir. neye aşık olduğunuz hiç önemli değildir çünkü aşk insanın gözünü kör eder derler ya ben ona inanıyorum. aşık olma duygusunu tatmıştım ama çok geçmeden onun gerçek olmadığını anlamıştım. her geçici heves aşk değildir, karıştırılmasın. aslında şu fani dünyada leyla ile mecnun ve ferhat ile şirin gibi birbirini gerçekten seven gerçekten aşık kişiler bulmak zordur. hevestir o, size şunu söyleyebilirim ki aşık olsanız bile o aşkta bir süre sonra kaçacaktır. belli bir yaştan sonra.
