Hayat çok zordur. Kolay kolay kimseyle yakınlık kuramazsınız, kursanız dahi gerçekliğinden emin olamazsınız.
En yakınlarınız olan anne,baba ve kardeşlerle bile ilişkileriniz inişli çıkışlıdır belki arada kan bağı olmasa onlar dahi sizi hayatından çıkarmayı düşünebilir.
Bir gününüz diğer gününüzü hatta anınız anınızı tutmaz. Ruh haliniz bir tepede bir dipte derken geçişleri kendiniz bile yakalayamazsınız bu da insanları sizden uzaklaştırır ve sonunda yapayalnız kalırsınız ve yalnızlığınızı kafaya takarsınız.
Çocukluğumdan beri böyleyim galiba. Dedem ölmüştü 1 sene boyunca kalbimi dinlemiştim ben de ölürsem diye. Hala böyle gereksiz korkularla saçma sapan bir şeyi kafama takıp hayatı kendime zehir ediyorum.
