takım tutmak küçük yaşlarda bir anlık psikoloji ile de oluşabilir yada uzun süreç alan gidip gelmeler sonucu bir tarafta kalınarak da olabilir. kişinin doğum yeri büyüdüğü ve arkadas ortamı dahil çevresinin etkileşimi sonucu karar verdiği süreçtir taraftarı olduğu takımı seçmek.
taraf olmak, doğru veya yanlışı seçmek değildir. doksan dakikanın sonuçlarıdır bizi heycanlandıran. gururlandıran kısmı ise neticelenmiş bir müsabaka dizisinin kupasını almak. kupasız bir takımın taraftarı olmak, daha perçinleşmiş bir sevgiyi yatırır yüreklerde. her sezon açıldığında acaba? sorularına oynanan ve alınan sonuçlar yanıt verir.
öyle bir ruh haline büründürür ki insanı, yirmibeş bin kişi ile tek ağızdan bir marşı söylemek tüyleri diken diken etmeye yeter de artar bile. bu esneda saha da devam etmekte olan mücadelede tarafı olduğumuz takım yenik olsa dahi.. taraf olmak, karşılıksız sevmek gibi. kupalara ambargo koyan bir takımın taraftarı olmak evlilik olarak düşünülürse, kupasız bir takımın, sezon sonu son maçını kazanıp kümede kalabilmesine çılgınca sevinmek nişanlı olmaktır. yada teklif edilmiş bir arkadaşlığın kabulü gibi hissiyat uyandırır..
işin özü aslında, renklerin aşkıdır. uludagın zirvesinde ki kar gibi. yemyeşil ovası gibi.
