einstein'in görecelik teoremi formüllerinden ortaya çıkartılan, ışık hızının üst değil alt sınır olduğu, kuramsal ya da soyut evren modelidir.
bu evrende;
1) herşey ışıktan daha hızlı hareket eder, daha yavaş olamaz.
2) ancak negatif kütlelerden bahsedilebilir.
3) bir şeye (madde diyemiyorum) hız vermek için kuvvet uygularsan hızlanacağı yerde yavaşlar.
4) en önemlisi de; zaman bu evrende tersine akar, sebep-sonuç ilişkileri tersine işler. örnek verirsek; önce bardağın kırıldığını görürüz sonra da yere düştüğünü...
çok kafa karıştırıcı bir şeydir...
--spoiler--
Takyonlar ışıktan milyonlarca kez hızlıdırlar. Işık hızına indiklerinde takyon olmaktan çıkar ve kaybolurlar.
Kütleleri sıfırdan küçük, uzunluk ve boyutları sıfırın eksi yönünde yer alır. Işık hızından kat kat hızlı gönderilen bir kiloluk eşya, eksi bir kilo olarak görünmez olur.
Işıktan daha hızlı gitmeleri sonucu Takyonların zamanı tersine akar. Nedensellik tersine dönmüştür. Sonuç, Nedenden önce gelir. Işık hızına doğru saatimiz yavaşlar, tam ışık hızında durur ve ışık hızını aşınca da geriye doğru çalışmaya başlar. Yani 'Zaman oku' tersine döner.
Takyonlar bizim nedenimizden önce yer almaktadır. Yani biz bir şeyi daha düşünmeden, o şey zaman içinde gerimize gider ve daha düşündüğümüz sırada o şey düşünce alanımızda belirir.
Bir de Takyonlara eklenen itici enerji, onları hızlandıracağına frenler. Biz bir maddeyi, mesela bir kayayı itiyorsak hızlanır. Oysa soyut bir kayayı (Takyondan oluşmuş bir kaya) ittiğimizde hızlanmaz TERSiNE YAVAŞLAR. Onu sonsuz bir kuvvetle itsek bile o kaya öylesine yavaşlar ki, sonunda durur. Yani, Takyonlar ittikçe yavaşlayan, hızlandırılmaya çalışıldıkça hareketsizleşen bir yapıya sahiptirler.
--spoiler-- http://www.genbilim.com/content/view/399/36/
