az daha kazılsa çekirdek tabakaya inebileceklerini tahminettiğim inmesi bi dert çıkması ayrı dert olan çıkış...
üçüncü vagonun ön kapısındandan inersinez direk yaya çıkışına çıkıp kalabalıkğın en önünde ordusunun başındaki komutan edasıyla yürüyebilirsiniz.. ilk gelişinizde yürüme bantlarının ve yürüyen merdivenlerin uzunluğu sizi şaşırtabilir, kenardaki nostaljik resimler sizi duygulandırabilir (yalan a.q. hiç duygulanmadım laf olsun diye diyorum işte).. her daim orada müzik yapan birileri ve size kart satmaya çalışan bankacı arkadaşlar vardır.. ha bi de emektar english time'cıları unutmayalım onlar da oranın müdavimlerindendir..
o hiç bitmeyecekmiş gibi görünen yürüyen merdivenlerin sonundaki ışığa bakıp iç geçirmekte ayrı bi güzeldir.. ama bütün bu zorlukları atlatıp yeryüzüne çıktınıza her şeye değdiğindini farkedersiniz (sanki denizleri aştık a.q.) taksim tüm ihtişamı ve güzelliği ile karşınızdadır.. tabii yandaki mendilci ve kapkaççıları saymazsak...
son merdivenide soluk soluğa geçtikten sonra çıkışın ağzında sizi bekleyen (selpakçı çocuk, kestaneci, gece kitap okuma aleti satan adam, mısırcı, broşür dağıtan embesil tipli öğrenciler) yüzünden son merdivende durup kalırsınız ve bir izdihama yol açılır orada en sonunda da psikopata bağlanıp ite-kaka milleti sanki dünya rekoru kırmış bir hava ile ışıklarda adamın yeşil renge bürünüp bacaklarını açmasını beklersiniz...
evet kazandınız o kalabalıktan hiçbir şeyinizi çaldırmadan çıktığınız için... hadi şimdi nevizade'de içmeye.. *
