yani nasıl desem, ne yapsam, hangi yastığa sürtsem de bu derdi unutsam arkadaşım. bazen oluyor ki sinirden 31 çekecek hale geliyorum tövbeler tövbesi. senelerdir yapmıyorum o işi hee. yatalak valideciğim en son berlin in berlin filmini izlerken beni yakalamıştı. eskiden yatalak valideciğimi kız bacımın örümceğine bindiriyorduk iple çekiyordu babacığım. artık zengin olduk biraz tekerlekli sandalye aldık ama ona oturmayı sevmiyor.
neyse, bugün birtakım işlerim vardı. kurmaylarımla bir araya gelecek, ak parti sıra gecesi düzenleyecektik. sabah kalktığımda gül kokuyordu yatağım, taa ki yorganımı kaldırana kadar. kesif bir haya kokusu vardı ayıptır söylemesi. sabaha kadar öyle dolmuş yorganın altı. gaz falan çıkarmışım bir de. uykuda kamyon devirmişte olabilirim bilmiyorum. ben yine de duş aldım gerçi.
hülasa, kahvaltımı yaptım ve birkaç saat erken çıktım dışarı. dedim pideci rahmet abiye uğrarım. giydim paltomu, 1200 dolarlık takım elbisemi çektim jilet gibi. bütün hatunlar yolda bana bakıyor, camlardan gel gel işareti yapıyorlar falan. sallamadım tabii. çok da ak partimde yani. neyse rahmet abiye uğradım arkada kolu kırılmış oturuyor. eleman almış günlük yevmiye hesabı.
hbbia: oo rahmet abi naptın geçmiş olsun ya.
pideci rahmet abi: sorma habibim sorma, karıyla kavga ettim inşaattan atacaktım ne olduysa anlamadım kendimi attım. allah korudu.
hbbia: abi şurdan bi 5 lira ver dilenciye verelim. verilmemiş sadakan varmış allah korusun verelim onu. ucuz yırtmışsın geçmiş olsun. tek kolla da feysbuka mı giriyon nabıyon ne abazan pideci götsün sen ya.
neyse ben gidiyom takıl sen. akşama şevket abinin lokale gidelim kafam bozuk. neyse ben kaçtım eyvallah.
uzun parlementimden bi dal yakarak karizmatik bir şekilde taksim'e geldim. metroda bacaklarını gösteren kızlar mı dersin, em beni diyerek kulağıma fısıldayanlar mı dersin sallamadım tabii ki.
taksim meydanına doğru ilerliyorken ülkücü arkadaşları acımasızca döven solcuları gördüm. bazı ülkücü arkadaşlar eli satırlı gözü dönmüş solculara yapmayın arkadaşlar, hepimiz bu ülkenin çocuğuyuz. neden efendice konuşamıyoruz diye sakince uyarılar savuruyordu. solcular tüm vahşiliği ile saldırıyor, karşılarında düşman varcasına satırlar ve sopalar ile gariban ülkücüleri öldüresiye dövüyorlardı. ülkücüler 2-3 kişi, solcular ise 50-60 kişi vardı.
hemen paltomun içinden telefonla polisi aradım ve bi köşeye geçip sinsice haber verdim komser arkadaşlara. yahu bu ne sıkıntı bu ne dert.
az ilerledim ve az ilerde ak partililerin toplandığını düşündüğüm bi grup gördüm. türbanlı bacılarımız bakmayın arkadaşlar, polis çağıralım bence diyor, diğer ak partililer ise yeter be kafa ziktin amma siktir ol diye haykırıyorlardı.
hemen kalabalığı yardım ve bir kız gördüm. minili, dekolteli, kırmızı rujlu ve sarı saçlı pembe öjeli bir kız. laik aile kızı olduğu belliydi, çünkü göğsünde de atatürk resmi asılıydı.
akp ye oy vermeyin iran a dönücesss falan yani noluuuuur diye bağırıyordu elindeki şarap şişesi ve bedbaht haliyle. sanki onlarca kere sevişmişte V yürüyormuş gibi bir hali vardı. muhtemelen bakire de değildi ama benim zaten umrumda da değildi.
ilerledim, ilerledim, ilerledim. kafamdaki düşünceler laiklik kisvesi altında insanların neler yaptığı idi.
dünyaya küstüm, kaderime küstüm, laiklere küstüm...
ağladım, bir kez daha insanlar için ağladım ve uzun parliament'imden bir dal çıkarıp, dumanını yaradana doğru bir dua mahiyetinde yolladım...
