insanlar o kadar siktir boktan şeylerden birbirlerinden şikayetçi oluyor ki, daha şikayetin başında takipsizlik verileceği net olarak görülüyor. tabi bu insanlar aynı zamanda yargıyı gereksiz şekilde meşgul ediyorlar. ve yine buna rağmen bir de yargının çok yavaş işlediğinden şikayetçi olabiliyorlar. tahammülsüzlük sınırları diye bir şey kalmamış çünkü tahammül, karşındakine saygı toplumda tamamen yok olmuş durumda.
diğer yandan, savcılar soruşturmanın sona ermesi konusunda hızlı çalışıyorlar. şikayetlerin %70'i takipsizlik kararıyla sonlanıyor yukarıda bahsettiğim sebeplerden. bu olmazsa aman ne uğraşacam yaa diye hoop bir yetkisizlik kararı çıkıyor, dosyanın gidip gelmesi zaten en az 1 yıl alıyor. geriye kalan % 20 nin % 15 yazışmaların engeline takılıyor ve zaman aşımı süresi nasıl oluyorsa hemencik doluveriyor. (bazı suçlarda 15 yıl dile kolay) bu dosyalar da kapanınca elimizde % 5 lik bir kısım kalıyor ki, onlar da hakkaten suç teşkil ettiğinden, bi zahmet artık ilgilenilsin.
dikkat edilmesi bir karardır, bakıyorum da genelde siyasiler ile ilgili hırsızlık veya siyasi yakınları eşleri, çocukları,dostları, yakınları, akrabaları ile ilgili kararlarında hep takipsizlik verilmesiyle ünlüdür bu karar, bir kerede takip edin bu yüzdendir ki burnu boktan çıkmaz bizim ülkenin.
savcılar bu kararı almayı çok severler çünkü bir dosya açılmadan kapanır. ancak takipsizlik kararına itiraz mümkündür. sayın savcılarımız onun için de bir çare bulmuşlar, dava açan kişiyi inceden uyararak(!) takipsizliğe itiraz etmemeleri konusunda ricada bulunurlar.
henüz dava açılmadan, yani şüpheli kişi henüz "sanık" sıfatını almadan önce, cumhuriyet savcısının çeşitli nedenlerle (suçun oluşmaması, zamanaşımı, vs.) dava açmaya gerek görmemesi hali.
