-gizlice peşinden gelmek, insanı geren, korkutan, en yakın apartmana girmeye sebep olan, özellikle gece vaktinde gerçekleşirse insana ecel terleri döktürten durum.
-bir de bunun varolmayan ama varolunduğu sanılan versiyonu vardır. kimse sizi takip etmiyordur ama siz takip ediliyorsunuz sanıyorsunuzdur. onun için (bkz: takip edilme hissi)
internette kullanılan nickin takip edilmesi;takip eden kişinin yazan kişiye gerçek hayatta ulaşamaması yahut ulaşmak istememesi fakat yazan kişinin hayatında neler olup bittiğini,moralini,düşüncelerini,vb öğrenebilmek amacıyla arama motorlarıyla yapılan eylemin sonuçlarından belirli internet sitelerindeki ziyaretçilerin listelerinden öğrenilebilecek ve "ne gerek var henüz ölmedim" dedirtebilecek bir eylem.
Yazdığım her entry'nin Birisi veyahut Birileri tarafından izlenme, Gözetlenme eğiliminin Diğer bir adıdır. Lakin, Her an Kötü şeyler yazılabilir Edendim. Takip etmek sakıncalıdır, Ne çıkar bilinmez.
arkamdan gelenlerin çığlıksı muhabbetleri kulaklarıma zarar veriyor. ben arkadan geliyor olsam önümdekilerin gitmesi için hem yavaşlar hemde sesimi duymasınlar diye yavaş konuşurdum ama onlar için farketmez ben kaçıyorum son gaz onların umrunda değil gargara yapmaya ve farkında olmadıkları birinin kaçışına şahit olup takibe devam ediyorlar..
ne mutlu kendilerine..
rahatsız çok rahatsız dedi yanımdan geçen biri ötekine..
bir başkası diğerine, gecenin köründe bunumu taktın kafana dedi. önemsizce geçtiler onlara göre önemliydi gerçi en çokta anlatan için..
herkese renkli günler
insana çok tuhaf hissettiriyor bak. hümanist bir insanım. yani kısmen. kendimce hümanistim diyeyim; hiçkimseye önyargıyla yaklaşmam herkesi kucaklarım. ne kolpa bi açıklama oldu yahu bu. önyargıyla yaklaşmak bence en büyük zülm en büyük katliamdır bana göre insana yapılan. her neyse efendim ne diyorduk? takip edilmek. insana kelimenin tam anlamıyla tuhaf hissettiriyor. kendisine yabancı duygular, anlatabildim mi?
daha geçen gün eminönü'nden karaköy'e ordan tekrar eminönü'ne doğru yürüyorum. eminönü-karaköy delisiyim ben öyle boş zamanımda eminönü-karaköy seferi yapıyorum aklsfjaf. hah neyse. böyle hem yürüyor hem de fotoğraf çekmeye çalışıyorum, cidden çalışıyorum ama aç parantez sokakta, elinde yarı-tam profesyonel makineyle dolaşan birine rastlayan insanlar öcü görmüş gibi bakıyorlar maalesef birçok sebepten ötürü bu hale gelmişler o bambaşka bir tartışma konusudur kapa parantez, böyle yürürken de yanımdan bir adam geçti kulağında telefon. bi an kesiştik. sonra ilerlemeye devam ettim ben. galata'ya doğru ilerliyorum. ensemde birinin bakışlarını hissediyorum bi yandan da ama öyle çok da şeyapmıyorum, hissediyorsun ya biri seni dikizlediğinde, neyse sonra bir böyle varla yok arası bi ses, "meraba" dedi biri. oralı olmadım yine. ama farkettim az önceki telefonla konuşan adamdı o. hala beni izlemeye devam edince, döndüm kendisine " buyrun bi'şey mi soracaktınız ?" dedim. bir problem mi var kardeşim babında. "isminiz denn... ayşe mi isminiz? bi tanıdığa benzettim de." dedi. yok dedim ismim ayşe değil. kusura bakmayın, rahatsız ettim dedi, mühim değil dedim yürüdüm gittim. köprüdeyim. efendim orda da takıldım biraz. telefonla konuşurken birden kafamı çevirdim bir de ne göreyim.. adam orda köprüde, oturmuş beni bekliyor hayvanat. bi sinirlendim, bi sinirlendim. ulan dedim bi kez de normal birine rastlayayım arkakadş istanbullu hep mi zırdeliye bağlar anlamadım ben bu işi. önünden yürüdüm geçtim sırıtıyor adam da. manyak mıdır nedir. içimden de bi polis görürsem şikayet edeyim bari diyorum. ki polisleri de sevmem. bu adama karşı içimde önlenemez bi öfke peydah oldu. sapık mıdır, deli midir divane midir neyse artık böyle topuklu aykabım olsa kafasına kafasına vururdum. o derece sinirlendim. stres oldum.
hasılı, çok uzattım farkındayım, takip edilmek benim bünyemde, böyle sinir stres meydana getiriyor. böyle dövesim filan geliyor takip eden insanı. o zaman rahatlarmışım gibi geliyor, her şey çözülecekmiş gibi. bilmiyorum. böyle işte.
Sinir bozucu bir durumdur.
Bazen sokakta tanimadiginiz bir adam sizi gorup eve kadar bikmadan usanmadan takip eder. Ustelik anneniz yaninizdayken yapar bunu utanmadan.
üniversite 1. sınıftayken bir arkadaşım bu hisse kapıldı. liseden de arkadaşımdı aynı bölümü kazanıp kayseri'ye gittik. ben evde kalıyordum o yurtta kalıyordu. daha okul başlayalı 1 ay olmuştu, ramazan ayıydı. akşam üstü aradı beni, melikgazi polis karakolundayım buraya gel dedi. önce inanmadım kafa yapıyor sandım, sonra telsiz seslerini felan duyunca tamam dedim aga geliyorum. tam akşam vakti, girdim karakoldan içeri dedim polis amca selamun aleyküm, bizim bir arkadaş gelmiş burdaymış, adı şu, tamam dedi polis amca burda gel. gittim adam oturuyor öyle, dedim lan sen ne ayaksın, ne işin var iftar vakti karakolda. böyle bir piskolojik felaketin başına geleceği aklımdan bile geçmiyor. dediki beni takip ediyorlar. he dedim amk kayseri'de kimse kalmadı seni mi takip edecekler oruçlu oruçlu siktirtme belanı. bir polis amca geldi bana gel dedi konuşalım biraz. gittim hayırdır bu arkadaşın nesi var dedi, valla dün bi şeyi yoktu dedim. polis başladı anlatmaya. bu arkadaşım karakola gelmiş beni takip ediyorlar demiş. polis amcalar ailesini aramışlar onlar da hemen yola çıkmış geliyorlarmış. polis amca dedi o burda yemek yesin sen de dışarda ye, bekleyelim ailesini. neyse kalktık yanına gittik, mal mal oturuyor. dedim ben dışarı çıkıp oruç açacam, sen bekle geri gelecem.
dışarı çıktım, düvenönüne doğru gittim, orda yemek yedim karakolun önünde sigaramı bitirmek üzereydim babası annesi arabayla geldiler. hemen gittim yanlarına durumu anlattım. dedim sakin olun sizi panik görürse daha çok korkar.içeri girdik arkadaşı aldık çıktık. arabaya bindik sürekli arka camdan dışarıya bakıyor, babasına sürekli peşimizdeler diyor. yurttan eşyalarını aldık, beni de eve bıraktılar, memlekete geri döndüler.
arkadaşım o dönem okula gelmedi, sonraki 1.5 yıl, (3 dönem) okulu dondurmak zorunda kaldı. tedavi oldu, okulu bitirdi.
