takdir edilmeyi bekleyen aşcı, yaptığı resmi annesine gösteren ilkokul çocuğu gibidir. 'afferin oğluma, nası güzel çizmiş. aman da aman' gibi got kaldırıcı sözler bekler. lokantanın/restoranın çıkışında bekler, masaların arasında gezinir filan. gözlerinin içine içine bakar adamın. 'ah, benimito soslu hariyari çok lezzetli olmuş', 'ben hayatımda böyle bir amado de la fğambuaa yemedim' gibi sözler bekler.
ama yavaş yavaş gözlerindeki heyecan yerini takdir edilmemiş aşcı hüznüne bırakır. zira millet yemeğini yer çeker gider aga. geğire geğire gider. hiç düşünmez o aşcıyı. ama yemek biraz tuzlu olsa ana avrat kaymayı bilirler. hemi iki yüzlü pezevekler sizi! ayıp lan, insana biraz değer verin!
haa, derseniz ki parasıyla değil mi arkadaşım, yerim sktir olur giderim. o zaman cavabım şu olur: bi bakıma haklısın tabii.
