2009 yılı yapımı koy isimli oscarlı belgeseli izlediğinizde açılan başlık tam manası ile anlamlanacaktır.
haberdar olmayan yazar dostlarımı haberdar etmek adına benimde nacizane birkaç bilgi kırıntısı aktarmam icap etti.
japonyada malumunuz, balinalar ve köpekbalığı yüzgeci besin olarak görülüyor ve her iki türde neredeyse yokolmanın eşiğinde. 1970ler itibari ile açılmaya başlanılan yunus gösteri parkları ve bu sektörün dünya eğlence sektörü içinde ciddi bir pay almaya başlaması ile, dünya balık ticaretini elinde tutan japonya bu sektörede kanlı ellerini uzatmış ve insanlığın bilmediği, gizli koylarda yunusları acımasızca katletmeye başlamıştır. dünyanın büyük bölümünün koy belgeseline konu olan gizli çekimlere kadar bu vahşetten habersiz olduğu dile getirilmektedir. her yıl 23000 yunusun katledildiği taiji koyunu, kana bulanmış halde ilk gördüğümde ağlamaktan ve insanlığımdan utanmaktan kendimi alamadım. oldukça ilkel ve acı verici yöntemlerle ve hunharca bir vahşetle katledilen yunusların can çekişen, çırpınan ve çığlık çığlığa bağıran görüntüleri karşısında insanım diyen insanın sarsılmaması mümkün değil. bu vahşetin en büyük nedeni birçoğumuzun habersizce gidip eğlendiği su parkları ve yunus gösterileri ne yazık ki. sağ yakalanan yunuslara 150.000 dolar ödeyen kapitalist zihniyetin. yunus etine dünya balık pazarında 300 dolar ödendiğini ve japon balıkçıların sağ yakalayamadıkları veya yakalamak istemedikleri diğer yunusları bu para için hiç düşünmeden katledeceklerini düşünmemesi. işin vahim olan bir yönüde bu katliamın sürmesi halinde 5,10 yıl içinde yunus neslinin tamammen tükeneceği gerçeği. yunuslar insanoğlunun denizlerdeki rehberi ve dostu olmuştur tarih boyunca. insanları köpekbalıklarına karşı korumuş, gemilere klavuzluk etmişlerdir. oldukça zeki ve duygusal hayvanlar olan yunusların, insanoğluna duyduğu bu sempati ve karşılığında aldığı sevecen bakışlar dahi, kapitalist düzenin vahşi para hırsını ve sonucunda bu vahim katliamı engelleyememiştir. dünya üzerindeki her bireyin, geleceği adına bu katliama dur diyebilmesi gerekmektedir.
neye sahip çıkabiliyoruz da yunuslara sahip çıkabilelim. dolaşan mailler defalarca geldi, yetkililere mailler de attık zamanında, konu ile ilgili bir çok kimsenin bilgiside var aslında yok değil. ama seviyoruz kayıtsız kalmayı biz. insana değer mi veriyoruz ki hayvanın değeri olsun. daha çok popülarite daha da çok madde odaklı yaşayan insanlar haline geldik. yine de girişimlere devam etmek lazım. günü kurtarma zihniyetinde olanlara gelecek kavramını dayatabilirsek tabi.
