bir beyite başka bir şair tarafında aynı vezin ve kafiyede üçer dize eklenmesiyle oluşan beş dizelik bendlere denir.
şairlerin tahmis yazmaktaki amacı, kendilerinden önce gelen şairlere beğenilerini ve saygılarını dile getirerek onları yüceltmektir.
kelime anlamı'beşleme,beşli hale getirme'dir.bir sairin gazelinin beyitlerinin üstüne aynı ölçü ve kafiyede mısra ilave edilerek yazılmış muhammese denir.kafiye düzeni (aaa)aa (bbb)ba şeklindedir.
Ye'se garketti felek külbe-i ahzânı bile
Ateşim geçti cehennemdeki nîrânı bile
Cüşedüp söndüremez gözyaşı tûfânı bile
Gittin ama kodun hasret ila cânı bile
istemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Düşde gördüm gece endâmını pîrâhensiz
Nârdan rûh-ı mussaffâ idi gûyâ tensiz
Gam değil kalsa da iklîm-i çemen gülşensiz
Devr-i meclis bana girdâb-ı belâdır sensiz
Meyi zehrâb-ı sitem sâgar-ı gerdânı bile
Sanırım çarh siyâh atlasa yer yer bürünür
Âh edüp bâd-ı seher yollara düşmüş sürünür
Ne mükedder çıkılır seyre ne mahzun yürünür
Bâğa sensiz varamam çeşmime âteş görünür
Gül-i handân-ı değil sevr-i haramânı bile
Mühr ü mâhımdı bu alemde huzûrun dahi dün
Gittin eyvâh cihan zulmete garkoldu bugün
Küskünüm tâli-'i nâsâze gönülden küskün
Sineden derd ile bir âh edeyim kim dönsün
Aksine çarh-ı felek mihr-i dırahşânı bile
Şeb-i yeldâda görünsün mü vücûdun bana tayf
Geçse eyyâm-ı şitâ gelse bahâr olsa da sayf
Güle bakmak ele câm almak için kalmadı keyf
Hâr-ı fırkatle Neşâtî-i hazînin vâhayf
Dâmen-î ülfeti çâkoldu girî bânı bile
