Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahir'le Zühre olabilmekte
yani yürekte.
Mesela bir barikatta dövüşerek
mesela kuzey kutbunu keŞfe giderken
mesela denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. **
Geçmiş zaman ve eski günlerde zengin ve şöhretli bir padişah vardır. Malı, mülkü, askere kısaca her şeyi vardır. Ancak çocuğu olmamaktadır. Doktorlara gitmiş derdine çare bulamamıştır. Bunlardan fayda göremeyince kendisini eğlenceye verip ve yaptırdığı bahçeye gidip gelmeye başlar. Bir gün veziri ile çarşıda dolaşmaya çıkar. "her kim bana bir altın verirse tanrı onun muradını versin" diyen bir dilenciye para verir. Oradan ayrılıp bahçeye doğru giderler ve bir ağacın altında otururlar. ileride bir ağacın altında da yaşlı bir derviş görürler, onun yanına giderler. Derviş "marifetlerim vardır" deyince, padişah gönlünden geçeni bilmesini ister. Dervişte padişah ve vezirin çocuğunun olmadığını, evlat istediklerini bilir. Bunun üzerine dervişten yardım isterler. Dervişte cebinden cebinden bir elma çıkarır ve ikiye böler. Bu elmaları yerlerse çocukları olacağını, padişahın kızı, vezirin oğlu olacağını, ama onları ayırmamalarını evlendirmelerini söyler. Padişahta vezirde çok sevinir. Akşam elmayı yerler ve dokuz ay on gün sonra padişahın kızı, vezirin oğlu olur. Kızın adını Zühre, oğlanın adını Tahir koyarlar.
Tahir ile Zühre birlikte büyürler. En tanınmış hocalardan ders alırlar ve çok zeki olduklarından her şeyi öğrenirler. Fakat on yaşında Zühre'nin gönlü Tahir'e düşer ve uyurken Tahir'i öper. Tahir çok kızar çünkü kardeş olduklarını sanır. Bir gün Zühre Tahir'i yine öper ve Tahir'de Zühre'yi döver. Zühre o kadar üzülür ki Allah'a "Allah'ım benim sevgimin yarısını Tahir'e ver" diye dua eder. Tahir'de Zühre'ye aşık olur. Bu sefer Zühre kendini naza çeker. Ancak kardeş olmadıklarını öğrenen Tahir ile Zühre günden güne bir birine daha çok bağlanırlar. Sazlarını alıp bir birlerine türkü söylerler. Bunları gören Arap köle padişahın karısına söyler. Padişah kızını Tahir'le evlendirmenin zamanı geldiğini söyler. Ancak karısı kızının padişah oğluyla evlenmesini istemektedir. Padişah kendi gözleriyle aşıkları görmek ister ve görünce de aşıkları evlendirmeye karar verir. Bu arada Tahir rüyasında iki kara köpeğin kendisine saldırdığını görür ve rüyası çıkar. Padişahın karısı, padişaha sihirbaz cadının yaptığı şerbeti içirince padişah Tahir'den soğur ve onu saraydan kovar. Aşkı ile yanıp tutuşan Tahir Zühre'nin köşkünün önüne gelerek sitem dolu türküler söyler. Zühre'de olayları dadısından öğrenir ve her şeyi Tahir'e açıklar. Arap köle bunları görünce yine padişaha haber verir. Bu sefer padişah onu Mardin'e sürer. Mardin'de yedi yıl kalan Tahir bir gün Allah'a dua eder ve onu zindandan kurtarmasını ister. Duası kabul olur zindanın açılan kapısından siyah atıyla Hızır gelir ve onu atına alıp, o uyurken Zühre'nin köşkünün önüne bırakır. Zühre Tahir'i dadısına gönderir. O günden sonra her gece gizli gizli buluşup zevk ve sefa eylerler. Fakat bir gün Tahir rüyasında yine kara köpeklerin etrafını sardığını görür. Rüyası yine çıkar çünkü Arap köle onları yine görmüştür. Bunu padişaha haber verir ve Tahir, üstü açık bir sandıkla Şat suyuna bırakılır.
Şat suyu kenarında da Göl padişahının sarayı vardır. Zühre bunu bildiği için Göl padişahının kızına mektup yazar ve göl padişahının kızları da onu bulurlar. Göl padişahın üç kızı da Tahir'i sevmektedir ve bir gün onu paylaşamadıkları için kavga ederken, Tahir bunları duyar ve kaçar. Bir çeşme başında dua eder ve uyur. At sesiyle uyanınca, yanında bir derviş görür. Yine ata biner ve gözlerini kapatır. Derviş "aç" dediği zaman Tahir kendisini Zühre'nin köşkü önünde olduğunu görür. Dadısına gider. Dertleşirler. Bir gün Tahir davul zurna sesleri duyar ve dadısından Zühre'nin evleneceğini öğrenir. Kadın esvabı ile düğüne gider. Kendini Zühre'ye tanıtır. Ertesi gün Zühre ile anlaşırlar. Hamama gitmek için çıkıp kaçmaya karar verirler. Ancak Arap köle de kadın kılığına girmiş ve onları görmüştür. Arap köle durumu padişaha haber verir. Padişah Tahir'i yakalatır. Mecliste onu ve kızını anmadan üç hane türkü söylerse affedeceğini söyler. Tahir iki haneyi söyler fakat üçüncü hanede Zühre'nin içeri girdiğini görünce onun ismini kullanır. Padişahta onun boynunu vurdurmaya karar verir. Cellat Tahir'in boynunu vurmadan Tahir namaz kılıp Allah'a ruhunu alması için dua eder ve hemen ölür. Bunu gören Zühre aklını kaçırır. Hekimler çare bulamaz hatta Tahir'in etini yedirmeye çalışırlar ama dadısından bunu öğrenen Zühre'de çok kızar, Tahir'in mezarına gider. Allah'a ruhunu alması için dua eder ve ölür. Mezara gelen Arap köle de Zühre'ye aşık olduğu için kendini hançerle öldürür. Padişah kızını Tahir'e vermediği için pişman olur ama iş işten geçmiştir.
Bir süre sonra aşıklara mezar yapılır. Arap köle de başuçlarına gömülür. Oradan geçenler Zühre'nin mezarında beyaz bir gül fidanı, Tahir'in üzerinde ise kırmızı bir gül fidanı görürler. Arab'ın mezarında da kara bir çalı bitmiştir. Her sene aşıklar baltalarla o çalıyı keserler ancak çalının yine bittiğini görürler. Ziyaretgah olan mezarı da aşıklar ve bağrı yanıklar sürekli ziyaret ederler(miş)
derin bir of çektiren şiirdir. seversin onun içide bulunan dünyayı ama o bunun farkında değildir. ayrılmak istemezsin dünyadan sırf o var diye içinde ondan ayrı kalacan diye ama gene farkında değildir. ama ne olursa olsun zühre tahiri sevmeseydi ne farkeder ki tahir onu sevmiş o bunun farkında olsa da olmasa da. daima sevecekti aşktı onu yaşatan. zaten diğer bi üstad da seversin kavuşamazsın aşk olur demiş.
Mesela bir barikatta dövüşerek
mesela kuzey kutbunu keŞfe giderken
mesela denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?
bu nasıl bir yetenektir be üstat...
Lisedeyken şahsıma aşık olan ve kabul etmediğim halde ısrarla bulunduğu durumu en dramatik sözcüklerle tarafıma ileten birisine söylediğim sözün kaynağı olan şiir.
- Sende hiç duygu hiç kalp yok mu yaaa! Bi acı bana ya bi sev ölecem intaaar edecem kendimi yakında.
- yahu Allahaşkına şimdi sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?
- Höö?
Tam hatırlamıyorum ama sanırım aşkının bittiği dakikalar bu sözü duyduğu dakikalara denk gelmektedir. Madem sanatsal bir yanıt vereceksin şiirin tamamını oku be kızım.
''Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?''
teorikte herkesin verdiği cevap ''hayır değil''dir. pratikte baktığımızda herkes elmanın da kendisini sevmesini ister. karşılıksız sevgi sadece teorikte hayat kazanır, pratikte hüsrandır. hayatta herşey ''al gülüm ver gülüm'' müdür? söyle müdür, müdür müdür mü dür?
ezberledğim ilk şiirdir. bu şiirle birlikte edebiyat hocamın övgüsünü alarak daha da bağlanmıştım edebiyata. meslek seçiminde, hayatımda yeri çok büyüktür bu şiirin.
çarpık ilişkilerinin zühre'de birtakım hastalıklar ortaya çıkarmasından sonra tahir'in bu ilişkiden midesinin bulanması ve bu hastalıga zühre'vi hastalık demesınden itibaren biten ilişkidir.
Elmayı seviyoruz diye elmanında bizi sevmesinin şart olmadığı bir meselesidir bu. Koşulsuz sevebilme yetisini bünyede barındırma halidir aslında. Kalbi boyuta çıkabilmiş insan sayısı az olduğundan olsa gerek genellikle elmadan da sevgi beklenir , karşılıklı duygu tatmini midir aşk ?
20. yüzyıla ve öncesine aittir aşk, 21. yüzyılda ruha ve yüreğe ait olan herşey arabesktir. metadır aşk; alınır ve satılır artık. bu şiirleri okuyup hüzünlenmek yerine mantıklı olup; elde etmek istediğinin (aşık olduğunun demiyor) elde etmek istediklerini elde etmek yeter, elde etmek için onu. aşk arkaiktir, düne aittir yani.
"Bir padişahın kızı olan Zühre ile bir vezirin oğlu olan tahir'in aşk serüvenini anlatan Türk halk öyküsü. Yalnızca Türk boyları arasında değil, Ermeni, Gürcü ve Arnavut toplulukları arasında da sevilmiş ve temel yapısında fazla değişiklik olmadan, Tahir Mirza, Zühre- Tahir, Zohra- Tahar gibi adlar almıştır. Öykü kısaca şöyledir: Zühre'nin babası kızını Tahir'e vermek istemez, annesi de onların birleşmelerini engeller. Tahir sürgüne gönderilir. Tam Zühre'nin başkasıyla evlendirileceği sırada geri döner ama öldürülür. Zühre de onun mezarına girerek ölür..."
sevdiğim kişi benim için kavuşulamayacak karşılık beklenemeyecek bir güzeldi sebebi mi, mesafeler hayat şartları seçimlerim fevri davranışlarım çıktığım yollar sıralanır da gider. sevgimin karşılığında bana abi dese dahi ya da arkadaş yabancılaşan biri olarak görsede kısaca beni sevmese de karşılığında hiç bir beklentim olmadığını nereye nere tarafına hangi yanına yerleştirse de hangi sıfatı neyi layık görürse görsün saf temiz bir sevgi olacağını kalbimin ritim bozukluğu tükenmez enerjimin sebebi olarak kalacağını olsun .....l derken dur seni anlamıyorum bu nasıl bir sevgi cevabını alınca benim demek istediğim ben seni seviyorum ama sen beni sevme hayatım sürgüne dönmesindi belki de anlatmak istediğim ama edebiyat okuduğumuz eserlerdekalmamlıydı ben de sevgimi bu mısralarla anlatmıştım anlamıştı devamında kendimi nasıl kaptırdıysam nazımla mı konuşuyorum demişti hayır nazım olsa imkansızı yaşamak isterdi belki hayır sen kim olarak görüyorsan o olarak konuşuyorum ya da onun gibi susabilirim demiştim susmuştu aylarca susmuştu çyle bir sessizlik çökmüştü ki o susunca herşey sessizliğe bürünmüştü devamı mı: olsun, hayali bile çok güzel dediğimiz şeylerde bulduk biz umudu .
