istanbulun kalabalığında ve trafiğinde bende olmayan olmamasıyla kalmayıp günden güne sinirli cekilmez sürekli sikayet eden bi insan haline getirmesidir.siktimin memleketinde ne yolda yürüyebiliyosun kalabalıktan ne otobüse binebiliyosun ne otobüste oturabiliyosun ne metroda nefes ala ala gidebiliyosun say say bitmez.saat aksamın 10 unda kavacıkta otobüs bekliyorum dolu geliyo ve orospu cocuğu hücumcu insanlar yüzünden otobüse binemiyorum yer kalmadığı icin.herkes ordan adam cıkmaz burdan insan cıkmaz der ama insanın dik ala orospu cocuğu versiyonu istanbulda kimsenin haberi yok.midem bulanıyo tiksiniyorum istanbulun insanından.su büyük istanbul depremi olsa da yarısından coğu ölse gereksiz piclerin.psikolojim bozulmus halde her yerden insan cıkıyo her yerde insan var hicbi yerde rahat yok boğuluyorum bu memlekette.cok büyük sorunlarım var kalabalıkla ve trafikle aklı selim ya da sakin bi insan olarak kalamıyorum iğrenc kindar bi seye dönüstüm karsıdan karsıya gecerken yavas yavas gelen arabalara bile 20 satır sövüyorum elim ayağım titriyo sinirden.cok dolmusum gecmiyo su an bile kudurmus vaziyetteyim.tahammül diye bisey yok sikerim öyle kelimeyi.istanbul orospu evladıdır.her seyiyle.
umarım türkiyede insanlarda ulaşır dediğimiz kelime. akplisi chplisine, mhplisi bdplisine, ateisti müslümanına,heterosu homosuna, türbanlısı mini eteklisine kimse birbirine tahammül edemiyor bu ülkede. ne zaman ki bu tahammül durumu oluşur, ne zaman ki tüm kesimler, yadırganmadan birarada sokakta rahatlıkla dolaşır, işte o zaman özgür ve mutlu bir ülke oluruz.
