tahakküm

    1.
  1. 3.
  2. tahakküm / تحكم / تَحَكُّمْ

    (Hüküm. den) Tekebbür, zorbalık etmek. Zorla hükmetmek.
    Baskı.
    Tahakküm etmek: Hükmetmek, hükmü altında tutmak.
    Hükmetme, zorbalık.
    Hükmetme, hükmü altında tutma. (Arapça)
    Zorla hükmetme.
    1 ...
  3. 2.
  4. işgalci devlete ait kolluk kuvvetlerinin yerel halk üzerinde ya da belli bir kişi veya sınıfın başka bir kişi, sınıf ya da toplumun geneli üzerinde uyguladığı zulüm düzeyindeki baskıcı tutum.
    1 ...
© 2025 uludağ sözlük