bu seneye kadar dahil olduğum gruptu. senelerce kokoreçe iğrenerek bakmıştım. taaa ki bu seneye kadar. kendi kendime 'lan bakıyım şunun tadına.bunca millet seviyor.bu kadar kişide yanılamaz.' diyerekten denedim baya da hoşuma gitti. artık arar bile oldum.
-Aman püüü onu nasıl yiyorsunuz ben hiç yemedim ama nefret ediyorum abi lan yenir mi ya?!!
+Sen boşuna yaşıyorsun kardeşim.
Ne gereksiz insan tipidir o. Nasıl bir önyargıdır. *
+oğlum o ne lan? ıyykk bok yemeye niyetim yok, sen ye ben çorbacıya gitcem.
-niye işkembe mi çekti canın kih kih*.
+öğğğkk!! lan oğlum yapma şunu ya, kuscam o olcak şimdi.
-kanka ayıp ediyon ya, hatrım için bir kere tadına bak. ufacık bi ısırık ya beğenmezsen yeme daha tamam.
+aga bok filan kalmamıştır içinde di mi?
-kalsa da pişiyo oğlum ya ne olacak, mikrop filan olmaz yani hehe*. hem sanki midenin içinde başka bişe var anasını satim ne pinpirikli çıktın. bok varmışmış peh!
+yemiyom ben kanka.
-bok ye zuhahaa *.
ilk sefer çok önemlidir ve ilk sefer yiyeceklerin doğru binr yerden yememeleri facia ile sonuçlanacaktır. o nedenle tadını bilmese bile anlatılanlar etkili olmuştur.
19 sene yemedikten sonra acılı versiyonuyla karşılasınca bu nasıl bişey lan tepkisi vermiştim . her gün yedigim dönemler oldu. güzel farklı bir tat önce bi ye sonra begenme.
