korunma, koruma, kollama. kimileri için böyle haklı sebepler var.
zira hala daha töre denen saçmalık için insanların * kıçlarını korumaları gerekiyor.
buna eyvallah derim fakat çocuğunu okula göndermek için kutlama yaparken havaya ufak çaplı bir cephanelik sıkan herifler için tamamen keyiftir.
mantıklı ortamlarda kullanılmadıktan sonra, gerekli önlemlerde alınmıyorsa silah taşımanın, cinayet işlemekten en ufak farkı yoktur.
hem avukat hemi de kriminolog olmak. sokaklarda gezen palalı ninjaları gördükten sonra doktorların da sahip olmaları gerekebilir. aslında öğretmen ve devlet memuruna da lazım, ve hatta kütüphaneci de bile en azından pompalı tüfenk olmalı...
tabanca sahibi olmanın nedenlerinden biri meraktır. diğeri gösteriş amaçlıdır, kuyumu veya dağda iş yaparak geçimini sağlayan insanlara arıcılık ve koyun sahibi insanlara ruhsat bile verilmiştir. bugün hemen her evde ruhsatsız tabancalar mevcuttur. tabanca bulunan bir evin sahibi her an bir insanı öldürmeye adaydır. sinirlendiği an kavga edeceği yere hemen tabancasına sarılır ve hapishaneyi boylar. bir evde tabanca bulunması hem iyi hem çok kötüdür fındık kabuğunu doldurmayacak konulara sinirlenip tabancasına sarılacak insan. kesinlikle evinde ruhsatlı veya ruhsatsız tabanca evden içeriye sokmasın. tez canlı insanların bulunduracağı bir nesne değildir.
silah namustur, öyle ulu yerde beline takarak herkese gösteremezsin. nasıl avradının götüne baktırmıyorsan, silahına da baktırmayacaksın, herkese göstermeyeceksin; adam gibi kılıfına sokup kimsenin göremeyeceği şekilde taşıyacaksın.
bizim toplumumuz tabancası var diye silah alanlardan, kendini onların karşısında yükseltmek, aslında bildiğiniz aşağılık kompleksi.
mertlik olarak görmek. halbu ki o tabancayı karşısındakine yöneltmek, ve hatta ateş etmek, hele ki karşısındaki silahsızsa mertlik değil en büyük namertlik, en büyük kancıklıktır. karşısındakinde de bir tane olsa dahi arkadan yaklaşıp sinsice ateş etmek de aynı derecede kancıklıktır. en güzel kullanım şekli ortaçağdaki ya da vahşi batıdaki düello sistemi. tamamen eşit şartlarda eşit güçlerin karşılaşması.
elbette günümüz şartlarında, ceza ve hukuk sisteminin oturduğu modern toplumlarda böyle çağdışı öç almalar veya kendi hukukunu aramalar düşünülemez dahi. var olması ise akla iki şeyi getirir. birincisi hukuk sisteminin insanların adalet anlayışlarını karşılamıyor. insanlar kendi adaletlerini kendileri arıyor. ikinci ihtimal ise ne ceza verilirse verilsin insanlar eğitimsizlik sebebiyle veya kinlerinin esiri olarak veya paranoyalarla asla adil olmadığını düşünüyor. bence ikisi de geçerli günümüzde. hele ki ikisi bir arada ise yüzyıllar süren kan davaları, kuytularda infazlar, vahşice öldürmeler alır başını gider.
idam cezası vahşilik değil adalettir. hak edene ortaçağdaki işkenceler ile acı içinde öldürmek bile adalet. yeter ki canı yakılmış insanların gönlüne su serpilsin.
