bir örnekle açıklayacak olursak;
efenim oturuluyo diyelim bi kafede, barda neyim.. ortada da bi patates tabağı var..
o patatesler bi güzel yenir de yenir; ama ne var ki numune olarak bi adet dibinde bırakılır..
o son parçanın artık kıymetinden mi, kibarlıktan mı bilinmez orada öyle kalıverir.
sonra "ulan bi tane kaldı yesin onu da biri" muhabbeti çevrildikten sonra grubun en sazanı "amma çelebilik yaptınız ben yerim" edasıyla indiriverir mideye. *
ortamda karga bulunmamasına delalettir.gereksiz insan adetleri bünyem tarafından reddedilmektedir. son parçayı da yerim, tabakta suyu kalmışsa içer, ekmeğimlen de sıyırırım gerekirse... evde kullandığım aynı taktik; elektrik su ve deterjan masrafını %62.3 oranında azaltmıştır...
Kibarlik yaptiklarini düşünen kişiler oyle yaparlar.Bence saçmaliktir.madem o kadar para veriyorsun o yemege ye hepsini.onu bulamayanlarin ülkesindeyiz sonucta
Aç olan insanlar için ortak tabakta yemek ayri bir zulumdur.Zaten herkes actir ve ''lan acaba cok mu hayvani yiyiyorum.cok mu aldim tabaktan.ya biri agzima bakiyorsa'' stressini yasarlar.Sonucta bu korkuyla tabakta son bir parca kalir.
Bir rivateye gore o son parça arkanizdan ağlar.
bazı çıtıpıtı kız arkadaşlarımızda gördüğüm hareket. arkadaşlarla topluca yemek yenilen ortamlarda önlerindeki koca tabağı yerler, artık kendilerini çok yemedim diye rahatlatmak amacıylamı, yoksa arkadaşlarına benim midem küçük zaten çok yiyemem gayet formda zayıf bir kızım mesajı vermek içinmi son lokmayı "aaayh doydum" diyerek bırakırlar.
yapmaktan nefret ettiğim ve bu yüzden de asla yapmadığın aktivite.bana "ölünce mezar taşıma hiçbir zaman nezaket kaygisi taşımadı yazın" dedirten başlıktır
