masa da sessiz bir savaş yaşanmasına neden olan garip bir durumdur. gerçi bu durum masadakilerin kişilikleriyle de paralel gider. eğer masadakiler "son sucuğu ben götürmeliyim" ruh hali içindeyse yemek aktivitesi niid for sıpiit yarışlarını aratmaz. rakiplerin boğulması da muhtemeldir.
ancak masadakiler çekingen ve mülayim yaratılıştaysalar, sucuk azaldıkça böyle bir centilmenlik, böyle acaip bir feyır piley ruhu hakim olur masaya. öyle ki tabakta kalan tek sucuğa kimse dokunmak istemez. gevrek gülümseyişlerle "bak sana bıraktım mesajı" verilir alttan alta.
"o piti piti, karamela sepeti, terazi lastik cimnastik, biz size geldik bitlendik, hamama gittik temizlendik, dik dik dik ilk dersimiz matematik, öğretmenimiz otomatik" yapılarak aşılabilecek gerilimdir. hem de kimsenin hakkı yenmemiş olur.
her pazar aile kahvaltılarında gerçekleşen durumdur. ortada bir adet sucuk dilimi kalmıştır. baba büyük fedakarlık yaparak evladım yesenize der. ancak fedakarlık yapıcak daha nice insanlar vardır sofrada. ama fedakarlığa gerek yoktur. belli bi süre bu laf oyunu devam ederken çatalla teflon tavaya inceden bir salto yapılır. afiyetle son kalan sucuk şaşkın bakışlar eşliğinde yenir. gerginlikmiş, yok fedakarlıkmış yok şuymuş buymuş denen bişey kalmaz. ortada sadece pişmanlık vardır**.
öğrenci evi.. masadaki son sucuk.. herkes birbirinin gözlerinin icine bakıyor.. sucuk lan sucuk boru mu?
--
da di da di .. *
-durumu nasıl doktor..
+tabakta kalan tek sucukla aynı masada kalmıs.. tam 15 dakika..
-aman tanrım.. duzelecek mı .. lutfen benden gerceği saklamayın..
+ size bunu nasıl soylerım bılemıyorum ama..
-...
+ agzına attıgı son lokma ile bardagındakı son yudum cay , aynı anda bitmemiş malesef..
-hayııııııııııııııııııııırrrrrrrrrr!!!
