doktorlar, daha doğrusu doktor adayı tıp öğrencileri bununla nasıl baş ediyorlar bilmiyorum. baş edebilene, baş edebilmem için, başvurmaya da baş koymuş bir kimseyim ayrıca.
sorun(um)un özü şudur;
ne zaman tıp bilimine dair yeni bir bilgi edinsem, edindiğim bilgi ışığında rahatsızlanıyorum ben. huzurum kalmadı şu fani dünyada yeminle..
prostat bezi ile ilgili bilgi mi aldım, ertesi gün kesin prostat kanseri belirtileri var bende bence.. hadi bilemedin, çişimi tutamadığıma inandırıyorum kendimi, prostat hastası olup çıkıyorum otuzumda!
kalp krizi belirtilerini mi öğrendim, kol mol anında uyuşmaya başlıyor, bir tuhaf daral geliyor, boğuluyor gibi oluyorum!
şimdik,
entry öznel oldu biraz ama, hastayız ulan işte! az anlayış gösterin amk!
devlet bana yardım etsin lan!
hayatı zehir eden evhamdır. hele panik bozukluğunuz varsa, ayvayı tam anlamıyla yemektir. sadece kendiniz için değil, yakınlarınız için de endişe duyarsınız. tıp öğrencilerinin epey bir çoğunluğunun da, öğrenciliklerinin ilk yıllarında, bu derdi yaşadığı gazete ve dergilerden okunmuştur.
ama bazı durumlarda işe yarar. kendimden bir örnek vereyim :
ilkokulda apandisi öğrenmiştik ama "kör bağırsak" diyip geçiyorduk. en azından ben sallamıyordum. biyolojiyi pek sevmem de. ( öss'de son hafta çalıştım sadece, 1 yanlış yaptım eheh ) kardeşim ilkokulda apandisit olunca, apandisi de tam anlamıyla öğrenmiş oldum.
birkaç sene önce, "karnım ağrıyordu". ne yapsam geçmiyordu, normal mide ağrısı da değildi. sonradan kardeşimin ameliyat izine bakınca, vücudumu yokladım. apandisit olmuştum! 30 ağustos'a denk geldiği için iki gün boyunca "karnınağrıyordurus geçerşimdiyatbirazus" tedavisine başvurmak durumunda kaldım. ertesi gün, hastaneye gittiğim gibi ameliyata aldılar tabii ki. yani ben apandisit nedir bilmesem, karnım ağrıyor diye diye yolcuydum belki de.
sonraları apandisitten başlayıp ülser, kolit, siroz, kanser gibi şeyleri de öğrendim biraz.
