yaklaşık 9 sene ingilizce görüp bir kaç kelime dahi ingilizce konuşamayan insanlar tanıyorum. hadi bu 1-2 kişi olsa tamam da sayıları çok. bunların hepside geri zekalı olamayacağına göre bir yerde sorun var. artık sistem de mi? öğretmenler de mi? yoksa ingilizce'Ye bakış açısından mı orasını bilmem.
education first adında bir yabancı dil okulunun yaptığı anket sonucunda avrupa ülkeleri arasında en kötü ingilizce bilen ülkesiymişiz. ne yapmamız gerekiyor peki? hemen bu okula kayıt yaptıriyoruz.
zenci ya da arap ingilizcesi duymamış insan söylemidir. teknikte türkler iyidir ingilizce'de. pratikte geriyiz evet ama bir afrikalılar ya da asyalılar kadar kötü değiliz. çıkın bi dünyayı gezin amına koyim bir şey iddia etmeden önce yav.
yanlış. italyanlar, araplar, hintliler varken (hintlilerin kimileri çok iyi konuşur onları tenzih ederim) biz en kötü olamayız. tabii burada ingilizceyi adam gibi konuşabilen bir kitleyi baz alıyoruz, yoksa "I kiss you" türündeki dingiller kapsam dışı.
belki "en" kötü değilizdir, ama türklerin ingilizcesini bu kadar kötü yapan asıl şey yabancı dil öğretenlerdeki çakma mükemmelliyetçiliktir. mesela italyanlar italyanca konuşur gibi ingilizce konuşurlar, hintliler keza öyle, asyalılar, ruslar falan. ama türkler o çocuklara zorla "tfhrii" (three) dedirtmeye çalışan hocalar yüzünden türk aksanı diye bir şey yoktur, çok kötü bir amerikan aksanı taklidi vardır. "oo riliiii" diyen, "fakin avsıım" diyen kızlarımızı görmekten gına geldi.
bir de üstüne üstlük, eğitimde sadece gramer ağırlıklı gidilmesi konuşma olayını hayli azaltıyor. mesela ösym'nin ingilizce sınavından önce bir kız (sallıyorum) "past perfect'ten sonra hep am,is, are, ondan sonra da v3 gelir" falan diye son tekrarları yapıyordu. o kız ingilizcesine değil, ezberlediklerine güveniyordu. böyle bir eğitimden ingilizce konuşma çıkmaz.
bir de ingilizce bir şeyler yazmak cool ya, o da ayrı bir dandoluk, facebook'a "hayat çok zor" yazınca olmuyor da "life relly is to hardddd" yazınca oluyor. ilginç.
